Γιατί αυτοί που σκάβουν παγίδες για τους άλλους, είναι οι ίδιοι που καταλήγουν στον πάτο τους
Και κοίτα να δεις που υπάρχουν άνθρωποι που αντί να κοιτούν το δρόμο που θα χαράξουν στη ζωή τους, έχουν ως κύριο μέλημά τους, να μπαίνουν στο δικό σου μονοπάτι για να στήνουν παγίδες, να σκάβουν λάκκους και να προσπαθούν με κάθε τρόπο να ανακόψουν, ή έστω να καθυστερήσουν, τη δική σου πορεία. Κοίτα που αντί να επικεντρωθούν στους δικούς τους στόχους, ψάχνουν πώς θα αποπροσανατολίσουν τα βέλη σου για τους δικούς σου. Κοίτα που απ’ το να ξοδέψουν ενέργεια και φαιά ουσία για τη δική τους εξέλιξη, ξοδεύονται αλόγιστα για το πώς θα σταματήσουν τη δική σου…
Κοίτα να δεις που το “να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα”, δεν έχει εκλείψει ως τρόπος σκέψης. Κοίτα να δεις που ακόμη κάποιοι πιστεύουν πως για να σε ξεπεράσουν, θα πρέπει να σου πετούν λάσπη, να αναζητούν τρόπους να σε αποκαθηλώσουν, αντί να ασχοληθούν αποκλειστικά με τη δική τους βελτίωση και να έχουν ως σκοπό το να γίνουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού τους. Κοίτα που αντί να αναζητούν τη δική τους πρόοδο, κάποιοι “δίνουν τα ρέστα τους” για να φρενάρουν τη δική σου…
Κι είναι ανθρώπινο να σε πονάει, να σε πληγώνει, να σε αποθαρρύνει, το να βρίσκεις πάντα εμπόδια μπροστά σου, εμπόδια τεχνηέντως φτιαγμένα από κάποιους που στα φανερά υποστηρίζουν σθεναρά το “αγαπάτε αλλήλους”, ενώ στα υπόγεια της ψυχής τους επικρατεί το πιο βαθύ μαύρο. Είναι ανθρώπινο να σε πονάει, να σε πληγώνει, να σε αποθαρρύνει, φρόντισε μόνο να μην σε ρίξει στον πάτο και φτάσεις να τον θεωρείς μόνιμη και αμετάβλητη κατάσταση. Είναι ανθρώπινο να σε πονάει, να σε πληγώνει, να σε αποθαρρύνει, προσπάθησε όμως να μην μπεις στον πειρασμό να χάνεις χρόνο και φαιά ουσία για “να πετάς πέτρες στα σκυλιά που σου γαβγίζουν”, γιατί τότε δεν θα φτάσεις ποτέ στον προορισμό σου. Γιατί ο προορισμός σου κι η ψυχική σου ηρεμία, είναι τα μόνα που έχουν πραγματική σημασία.
Και μη φοβάσαι… αργά ή γρήγορα, όση λάσπη κι αν ρίξεις στην αλήθεια, θα βρει τρόπο να λάμψει.
Μη φοβάσαι… αυτοί που με ζήλο σκάβουν παγίδες για άλλους, είναι οι ίδιοι που συνήθως καταλήγουν στον πάτο τους.
Μη φοβάσαι… οι δρόμοι που αξίζει να μείνουν ανοιχτοί, παραμένουν, παρά τα ψέματα, παρά τα πισώπλατα μαχαιρώματα και τα υποχθόνια σχέδια.
Και να θυμάσαι… ο χρόνος σου κι η ενέργειά σου είναι πολύτιμα και πρέπει να ξοδεύονται σοφά. Κι άσε τους κάποιους να τα σπαταλούν άσκοπα εναντίον σου, εσύ επικεντρώσου στο δικό σου φως κι άφησέ το να γίνει οδηγός στην πορεία σου.
Να θυμάσαι… μπορεί να σε λυγίζουν καμιά φορά, αλλά λυγίζεις μόνο για να μη σπάσεις. Κι άσε τους κάποιους να σπαταλούν “πυρομαχικά” εναντίον σου, εσύ να πολεμάς μόνο για τους στόχους σου και να μη ξοδεύεσαι σε ανούσιες μάχες.
Να θυμάσαι… η ουσία δεν είναι να γονατίσεις τους άλλους για να τους περάσεις, η ουσία είναι να το καταφέρεις εσύ να βελτιωθείς. Κι αν κάποιος χρειαστεί το χέρι σου για ν’ ανέβει, να έχεις τη δύναμη και τη μαγκιά να του το δώσεις.
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου