Γιατί αυτοί που αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα την χρειαστούν…
Και πώς γίνεται αλήθεια, όλοι αυτοί που φέρθηκαν σκάρτα, που δεν εκτίμησαν ό,τι είχαν, που κατέστρεψαν ό,τι τους χαρίστηκε, να επιστρέφουν πάντα; Πώς γίνεται αυτοί που πλήγωσαν, που πρόδωσαν, που καπηλεύτηκαν, να έχουν το θράσος να χτυπούν δεύτερη φορά την ίδια πόρτα; Μια πόρτα που μόνοι τους έκλεισαν, αφήνοντας πίσω τους καμένη γη…
Πώς γίνεται οι πιο μεγάλοι ψεύτες, οι πιο μεγάλοι φταίχτες, οι πιο μεγάλοι υποκριτές, να το μπορούν να επιστρέψουν εκεί που ρήμαξαν, έκλεψαν, σακάτεψαν ψυχές και συναισθήματα;
Πάντα γυρνούν. Πάντα! Κρατούν στα χέρια τους χιλιοειπωμένους όρκους κι υποσχέσεις και φτηνές, τσαλακωμένες δικαιολογίες. Έχουν στα μάτια τους ψεύτικα δάκρυα και στα χείλη τους χιλιάδες ψεύτικα λόγια. Στέκονται στο κατώφλι με γλυκερά παρακάλια και βαρύγδουπες δηλώσεις και παραδοχές.
Πάντα γυρνούν. Πάντα! Και σε βομβαρδίζουν με συγνώμες, “σ’ αγαπώ” και αμέτρητα “θα”. Και προσπαθούν ξανά και ξανά, διεκδικώντας μια συγχώρεση, μια εξιλέωση, μια δεύτερη ευκαιρία… Διεκδικώντας όλα αυτά που ξέρουν πως δεν δικαιούνται. Πώς και γιατί, αλήθεια;
Να είναι οι τύψεις που τους βασανίζουν και που τυραννούν την ψυχή τους; Να είναι που υπερεκτίμησαν τον εαυτό τους και δεν βρήκαν όσα ήλπιζαν πως τους αξίζουν; Να είναι η μοναξιά που ήταν δυσβάσταχτη για τις μικρές καρδιές τους; Να είναι που σκέφτηκαν ξανά και ξανά όσα είχαν και αφού σιγουρεύτηκαν πως δεν θα τα βρουν πουθενά αλλού, να επέστρεψαν στα γνώριμα; Να είναι ο εγωισμός τους, που θα ήθελε λίγη τόνωση ακόμη; Κι όλα αυτά που λένε και τάζουν, μήπως είναι απλά ένας δούρειος ίππος κι ο μόνος στόχος να είναι η ήδη πληγωμένη σου καρδιά;
Δεν ξέρω αν πιστεύεις πως οι άνθρωποι αλλάζουν, αυτό που ξέρω είναι πως αν η γεύση που σου άφησε ένας άνθρωπος, είναι πικρή, θα πρέπει ο ίδιος να καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια για να την αλλάξει. Γιατί συνήθως αυτοί που πρόστυχα φεύγουν, πρόστυχα επιστρέφουν. Ναι, ίσως η κάθε ιστορία, ο κάθε άνθρωπος να είναι διαφορετικός, ίσως να μην υπάρχουν κανόνες, μα σ’ αυτούς που πλήγωσαν, πρόδωσαν, διέλυσαν κι επέστρεψαν, θα πρέπει να το σκέφτεσαι πολλές φορές πριν ξανανοίξεις την πόρτα. Γιατί το σημαντικότερο όλων είναι η ψυχή σου και θα πρέπει πάντα να την προσέχεις, να μην την χαρίζεις δίχως αντίκρισμα, να μην την υποτιμάς, να την προστατεύεις και να την φροντίζεις – μία έχεις!
Πώς γίνεται οι πιο μεγάλοι ψεύτες, οι πιο μεγάλοι φταίχτες, οι πιο μεγάλοι υποκριτές, να το μπορούν να επιστρέψουν εκεί που ρήμαξαν, έκλεψαν, σακάτεψαν ψυχές και συναισθήματα; Γιατί πάντα γυρνούν! Και προσπαθούν ξανά και ξανά, διεκδικώντας μια συγχώρεση, μια εξιλέωση, μια δεύτερη ευκαιρία… Διεκδικώντας όλα αυτά που ξέρουν πως δεν δικαιούνται. Και δεν ξέρω αν πιστεύεις στις δεύτερες ευκαιρίες, αυτό που ξέρω είναι πως κάποιος που αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία, σπάνια θα την χρειαστεί.
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου