Στρατιωτικοί ταρακουνούν Παλάτι και την Αθήνα: Δεκαπενταύγουστος με Επανάσταση στου Γουδή
Μια μέρα σαν σήμερα, βράδυ 14 προς 15 Αυγούστου του 1909, η μικρή Αθήνα των 80.000 κατοίκων, εκτός από την αφόρητη ζέστη, είχε να αντιμετωπίσει ένα διαρκή εκνευρισμό που πήγαζε από φήμες και ψιθύρους
Από νωρίς κυκλοφορούσε από στόμα σε στόμα η φήμη πως ο Στρατός ήταν έτοιμος να ξεσηκωθεί και να επιβάλλει δυναμικά τις απόψεις του, που όλοι οι Έλληνες ασπάζονταν. Και όταν λίγο μετά τα μεσάνυχτα, αξιωματικοί και στρατιωτικές μονάδες κίνησαν να στρατοπεδεύσουν στο πεδίο ασκήσεων του Γουδή για να διεκδικήσουν ένοπλως από την κυβέρνηση τα λαϊκά αιτήματα, ουδείς υποπτευόταν πως εγκαινιάζονταν μια νέα περίοδος της νεότερης ελληνικής ιστορίας, που έμεινε γνωστή με τον τίτλο: Η Επανάσταση στο Γουδί (σήμερα Γουδή)…Η κίνηση του Στρατού ήταν ένα κίνημα που είχε τη συμπαράσταση ολόκληρου του λαού και που διεκδικούσε- κυρίως- την ευθυγράμμιση της χώρας με τα προοδευμένα ευρωπαϊκά κράτη της εποχής. Και επειδή τότε δεν υπήρχαν οργανωμένες πολιτικές δυνάμεις ανάμεσα στους πολίτες, ο στρατός είχε επωμισθεί το βάρος της αλλαγής.
Εκείνο το βράδυ, λίγες ώρες πριν ξημερώσει Δεκαπενταύγουστος, άμαξες και στρατιωτικά ιππήλατα οχήματα μετέφεραν αδιάκοπα στρατιώτες και αξιωματικούς στου Γουδή, εκεί που βρίσκονταν οι εγκαταστάσεις της Φρουράς των Αθηνών. Η ανατολή του ήλιου βρήκε συγκεντρωμένους περίπου 449 αξιωματικούς, 2546 στρατιώτες πεζικού και ναυτικού και 67 χωροφύλακες. Ολόκληρη δύναμη ήταν ένοπλη.
Πέφτει η Κυβέρνηση Ράλλη!
Όταν η κυβέρνηση του Δημητρίου Ράλλη (πατέρας του Κατοχικού Πρωθυπουργού Ιωάννη Ράλλη και παππούς του Γεωργίου Ράλλη πρωθυπουργού της Νέας Δημοκρατίας το 1981) βεβαιώθηκε ότι είχε χάσει πλέον την εξουσία από τα χέρια της, έστειλε στου Γουδή επιτροπή για να διαπραγματευτεί με τους στασιαστές. Οι στρατιωτικοί αξίωσαν την πτώση της κυβέρνησης και παράδοσή της στον Στρατό. Ο Ράλλης υπέβαλε την παραίτησή του στον βασιλιά Γεώργιο Α’ και προ του αδιεξόδου, ο διάδοχος Κωνσταντίνος πρότεινε τον σχηματισμό οικουμενικής κυβέρνησης από όλα τα Κόμματα. Πραγματικά, ο Κυριακούλης Μαυρομιχάλης σχημάτισε, την επόμενη μέρα, Οικουμενική Κυβέρνηση της οποίας η πρώτη ενέργεια ήταν η παροχή αμνηστίας στους πραξικοπηματίες. Επίσης δύο από τους στασιαστές αξιωματικούς ορκίστηκαν υπουργοί στη νέα κυβέρνηση.
Πολύ γρήγορα ένα από τα αιτήματα των εξεγερμένων αξιωματικών πραγματωνόταν: η απομάκρυνση από το στράτευμα του διαδόχου Κωνσταντίνου και των πριγκίπων Νικολάου, Χριστοφόρου, Ανδρέα, και του επίδοξου διαδόχου Γεωργίου. Επικεφαλής του κινήματος ήταν ο συνταγματάρχης του πυροβολικού Νικόλαος Ζορμπάς, ενώ έτερος πρωταγωνιστής του, ήταν ο- νεαρός ανθυπολοχαγός τότε- Θεόδωρος Πάγκαλος.
Το κίνημα των αξιωματικών ήταν αναίμακτο και θεωρήθηκε στρατιωτικός περίπατος, που όμως δεν ολοκλήρωσε τους στόχους του αφού αργότερα η ηγεσία του συμβιβάστηκε με τους αντιπάλους της. Την χρονική περίοδο της αστάθειας και της αβεβαιότητας που ακολούθησε, θα παίξει μείζονα ρόλο ένας Κρητικός, επαναστάτης του Θέρισου, που ονομαζόταν Ελευθέριος Βενιζέλος. Και τα υπόλοιπα τα ανέλαβε η Ιστορία και τα έβαλε σε τάξη…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου