ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΕΡΑΣΤΗ..
Μια όμορφη κυρία γύρισε στο δωμάτιο προς το μέρος μου. Τα μάτια της φλεγμένα από την πείνα για χορό, γλυκά λόγια και μερικά φιλιά.
Της το είπα. Αγαπητή Βερόνικα, αγαπητή μου Βερόνικα. Φαίνεσαι τόσο όμορφη, τόσο άγρια, τόσο επικίνδυνη απόψε. Τι χρειάζεσαι καλή μου κοπέλα;
Με αγκάλιασε σφιχτά και μου ψιθύρισε. Θέλω τα πάντα και άλλα. Ήταν ντυμένη με το αγαπημένο της μαύρο στενό κοντό φόρεμα, δείχνοντας δυνατά, στιβαρά και όμορφα πόδια. Τα μάτια της απαιτούν την προσοχή μου.
Της το είπα. Στα μάτια του ποιητή μου. Είσαι ο θησαυρός μου, το θαύμα μου και το μεγαλύτερο μυστήριο μου. Η πείνα σε αυτά τα άγρια μάτια με έκανε να θέλω να σου τραγουδήσω ένα τραγούδι για πάντα αγάπη Βερόνικα μου. Θα κάνω ό,τι μπορώ για να σε κάνω να χαμογελάσεις. Θα είναι αρκετό αυτό;
Γέλασε και μου είπε. Η αγάπη απαιτεί πληρωμή. Μπορεί να κλέψεις ένα φιλί και ίσως ένα άλλο. Ίσως θέλω περισσότερο αγαπητέ ποιητή. Πρώτα χρειάζομαι έναν αργό χορό, πολλά γλυκά λόγια και το φεγγάρι, τη θάλασσα. Να μας οδηγήσει στην αμβροσία της υπόσχεσης αγάπης. Είσαι αρκετά γενναίος;
Της το είπα. Η μεταφορά της αγάπης είναι απλή. Ποτέ δεν θέλουμε αρκετά όταν τα δώρα της αγάπης και της καλοσύνης είναι κοντά. Απόψε θέλω τα πάντα και περισσότερα. Μπορείτε να μου δώσετε τόσα;
Με φίλησε απαλά και μου είπε. Θα έκλεβα το φεγγάρι για να σε κάνω να χαμογελάσεις, να γελάσεις. Είσαι η φωτιά στην καρδιά μου αγαπητέ Τζόνι. μου είχες δείξει. Η αγάπη είναι ακόμα ζωντανή και η αγάπη μπορεί να είναι γλυκιά. Είσαι τα πιο γλυκά μου όνειρα και οι καλύτερες μέρες μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου