Νανούρισμα το φεγγάρι του ψεύτη…
Είπα στο φεγγάρι του ψεύτη, έντεκα βολές άνθρακα που μου έδωσε ο Στρατός. Έχω ξεχάσει περισσότερα από όσα θυμάμαι.
Ψάχνω το νεκρό μυαλό μου για πρόσωπα, για τα υπέροχα μέρη που έχω δει και τα πράγματα που χάθηκαν.
Απόψε κάθισα με μια κυρία με καστανά μαλλιά φορώντας ένα πολύχρωμο καλοκαιρινό φόρεμα, απαλούς ώμους με δελεάζουν και ένα χρυσό χαμόγελο δίπλα στη θάλασσα. Της είπα, ήταν τόσο όμορφη, θα μπορούσες να γίνεις η μούσα μου, η σειρήνα μου;
Κοίταξε σκληρά το πρόσωπό μου και ψιθύρισε, αγαπητέ ποιητή, βλέπω τα λυπημένα σου μάτια, στα μάτια σου, βλέπω λύπη, χαρά, μεγάλη θλίψη και αρχαία πράγματα.
Της είπα, είσαι όνειρο ποιητή, μάτια καφέ-καφέ και με κάνεις να ευχηθώ ανείπωτα φιλιά και μεγάλη περιπέτεια. Μου είπαν ότι είσαι τρελός και άγριος στην καρδιά. Λατρεύω την τρέλα. Η τρελή κάνει ότι θέλει. Απόψε καθόμαστε μαζί με το μισό φεγγάρι πάνω από τον κόλπο του Μοντερέι, με το φεγγάρι του ψεύτη από πάνω μας, το φεγγάρι του ψεύτη αγάπησε τον τρελό. Η μισή αλήθεια αποδεκτή από εμάς που αγαπάμε τη θάλασσα, την τεκίλα και το λεμόνι και αγαπάμε το τραγούδι της θάλασσας.
Σε παρακαλώ αγαπητή Βεατρίκη, Μαρκέλλα μου, Μπέλλα μου, είμαστε ψυχές τσιγγάνων που θέλουμε τα πάντα, κλέβουμε αρκετά. Σας ευχαριστώ για την Άνοιξη, σας ευχαριστώ που κάνατε να πιστέψετε ότι κάποιος νοιάζεται για μένα. Με δίδαξες, η αγάπη μπορεί να είναι γλυκιά, το έλεος της ίσης καρδιάς. Ευλογία.
Χαμογέλασε και κοίταξε το φεγγάρι του ψεύτη. Κάθισε ανάμεσα στα πόδια μου και την αγκάλιασα σφιχτά και μου ψιθύρισε.
«Τρελό είναι, τρελό κάνει.
Το να είσαι λογικός, είναι παράνοια.
Όμορφο είναι, μερικές φορές δεν είναι τόσο όμορφο,
εμείς, που αγαπάμε την προσευχή του ψεύτη,
ξέρουμε, λόγια, μόνο λόγια μέχρι να κρατήσουμε τις υποσχέσεις μας.
Λέξεις που ειπώθηκαν στις τρεις το πρωί,
απλά δώρα.
Όταν η αγάπη είναι μακριά, η μοναξιά μας κάνει
να χρειαζόμαστε περισσότερα.
Θέλω
να ξαπλώσουμε γυμνοί με τα παράθυρα ανοιχτά,
ορθάνοιχτα,
εμείς, κρατώντας τη σιωπή,
να δημιουργήσουμε ένα πορτρέτο εραστών,
που ενθουσίασαν τους τρελούς ο ένας μέσα στον άλλο.
Δεν κλέψαμε ούτε δανειστήκαμε ο ένας από τον άλλον,
ζωγραφίσαμε με τρυφερά χέρια και δάχτυλα
ένα τοπίο τέλειας ένωσης,
όπου η πτώση του εραστή στη σωτηρία της ικανοποίησης».
Της φίλησα το λαιμό, το πρόσωπο και τα χείλη της. της ψιθύρισα. Είσαι η αγαπημένη μου αγάπη, αγαπητή Μαρτσέλα, όμορφη Βεατρίκη μου, Ιταλίδα μου θαύμα. Ξέρω ότι είσαι μια τσιγγάνα που ταξιδεύει στον κόσμο μας, μια περιπλανώμενη ψυχή που δεν μπορεί να κλειδωθεί. Ευχαριστούμε για τους μεταμεσονύχτιους χορούς δίπλα στη θάλασσα, τον αργό χορό στην πόλη των φώτων, το Σαν Φρανσίσκο. Σας ευχαριστούμε που ευλογήσατε το Big Sur με τον γυμνό σας χορό με την άγρια θάλασσα. Μου άρεσε να βλέπω τον ήλιο να πέφτει και το φεγγάρι να ανατέλλει μαζί σου. Μου άρεσε όταν βλέπαμε τον ήλιο να ανατέλλει από την ανατολή και κρατούσαμε σιωπή. Δεν χρειαζόταν να μιλήσουμε. Είσαι το θαύμα μου αγαπητή Βεατρίκη.
Η Beatrice Marcella με άφησε στα μέσα Μαΐου. Της έδωσα, όσα λεφτά είχα. Είχε ξοδέψει όλα της τα χρήματα από το ταξίδι. Μου έδωσε ζεστά και γλυκά φιλιά στο αεροδρόμιο του Μοντερέι και μου ψιθύρισε, μην στεναχωριέσαι και μου ψιθύρισε, C'est la vie, μέχρι να ξανασυναντηθούμε. Σε παρακαλώ θυμήσου με, όταν το φεγγάρι του ψεύτη είναι από πάνω. Σε παρακαλώ Τζόνι, μην χάσεις τον τρελό. Οι λογικοί άνθρωποι δεν μπορούν να δουν την ομορφιά του κόσμου μας. Γίνονται μεγαλύτεροι, πιο λυπημένοι και πιο ψυχροί.
της ψιθύρισα. Δεν μου ράγισες την καρδιά, έκανες την καρδιά μου να τραγουδήσει. Σε παρακαλώ πρόσεχε και διασκέδασε ευγενική μου μούσα.
Dancing Coyote
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου