Δευτέρα 22 Ιουλίου 2024

Όταν οι δικοί σου άνθρωποι δεν στηρίζουν τα όνειρά σου…

 

Έρχεται η στιγμή που τα όνειρα σου χτυπάνε την πόρτα γιατί τα άφησες στο συρτάρι του παιδικού σου δωματίου. Όνειρα που πίστευες μέχρι κάποια στιγμή αδύνατον να ακολουθήσεις.
Μια καθημερινότητα σκληρή σε αναγκάζει να ξεχάσεις, να τα αφήσεις πίσω, γιατί άλλες είναι οι προτεραιότητές σου. Ξεχνάς όλα όσα ονειρεύτηκες, γιατί η επιβίωση και οι τρελοί ρυθμοί σε κάνουν έρμαιο της εποχής που ζούμε.
Και καθώς τρως το ένα χαστούκι μετά το άλλο και φτάνεις σε ένα σημείο που δεν υπάρχει επιστροφή, είναι μόνο μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα, αποφασίζεις να αγκαλιάσεις ένα ένα όλα τα όνειρα… Μα τι γίνεται όταν αυτό δεν αρέσει στους γύρω σου;

Δεν πιστεύουν σε σένα; Το πιο πιθανό. Τους κάνει εντύπωση που αποφάσισες να αλλάξεις ρότα και να κοιτάς πλέον τον εαυτό σου και την ευτυχία σου.
Μάλλον στους δικούς σου δεν αρέσει να σε βλέπουν να κάνεις αυτό που αγαπάς, δεν στέκονται δίπλα, είναι μια ζωή απέναντι.
Το θέμα είναι, το αφήνεις να σε επηρεάσει ή η αδιαφορία τους γίνεται πείσμα και δύναμη;
Ακούς τι λένε οι άλλοι ή δίνεις μια μούντζα σε όλα τα σχόλια και ξεκινάς να χαμογελάς με όλα αυτά που πλέον κάνεις μόνο για σένα;

Τα όνειρα γίνονται για να τα πραγματοποιείς και οι στόχοι που βάζεις σε πάνε πάντα παρακάτω και πιο κοντά στην ευτυχία που αξίζεις. Άρα σε όλο αυτό δεν χωράει κανένας, καμία αρνητική ενέργεια από κανέναν, ακόμα κι αν είναι οι ίδιοι οι γονείς σου.
Πολλές φορές δεν καταλαβαίνουν πόσο σημαντικό είναι το όνειρο που θες να γίνει αληθινό. Δεν γνωρίζουν ότι ίσως είναι το μόνο που σου έμεινε να κάνεις σε αυτή την ζωή. Θλιβερό; Ναι είναι, αποκαρδιωτικό ίσως στην αρχή. Άλλωστε σε όλα μόνοι είμαστε, στα δύσκολα, στα εύκολα, στα όνειρα, στην ασθένεια, στον θάνατο. Σε όλα τα σημαντικά μόνοι ζούμε, μόνοι παίρνουμε αποφάσεις και εμείς αποφασίζουμε ποιους θα κρατήσουμε στην ζωή μας .

Μακάρι οι πιο σημαντικοί, γονείς και συγγενείς, να σε στήριζαν σε όλα, θα ήταν όλα πιο εύκολα. Αλλά υπάρχει άραγε εύκολο μονοπάτι στο όνειρο;
Κι αν δεν δίνουν σημασία σε ό,τι αγαπάς, άρα δεν σε έμαθαν ποτέ, συνεχίζεις να ονειρεύεσαι μόνο για σένα και κάθε πραγματοποίηση είναι μια δική σου δικαίωση ότι τα κατάφερες, γιατί ακόμα και τότε δεν θα σου πουν μπράβο, ακόμα και τότε δεν θα πιστέψουν ότι τα κατάφερες.
Άρα για ποιο λόγο να κάνεις πίσω για ανθρώπους που δεν νοιάζονται για την ευτυχία σου;


https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/

Συντάκτης

  • Άνδρεα Αρβανιτίδου

    Ερωτευμένη με την γραφή. Από μικρή έγραφα στίχους, η ζωή με πήγε σε άλλα μονοπάτια και έτσι άφησα το όνειρο. Η ασθένεια όπλισε την πένα μου και μου θύμισε την μεγάλη μου αγάπη την συγγραφή. Τώρα είμαι αρθρογράφος ψυχής και συγγραφέας , έχω εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο και συνεχίζω. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τα όνειρα . Όλα είναι δυνατά. Μεγαλωμένη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα γράφω για να μεταφέρω τον κόσμο στο δικό μου όμορφο ταξίδι

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Και τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα…

  Και τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα… – StavRoula – 20 Σεπτεμβρίου 2024 The Women Tώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα… Ανακάλυψα μια δυνατή π...