Καλύτερα να υπήρχε ανάμεσά μας ένας ζωντανός χωρισμός…

 Καλύτερα να υπήρχε ανάμεσά μας ένας ζωντανός χωρισμός…

– Άνδρεα Αρβανιτίδου –

1 Ιουλίου 2024

The Women

Δάκρυα ξεχύνονται στο πάτωμα και τούτη την βραδιά. Μια βραδιά με φεγγάρι που φέρνει θύμησες. Την δική σου ξεχωριστή ανάμνηση.
Πόσες φορές μέσα στα χρόνια ευχήθηκα να είχαμε χωρίσει και να ζούσες έστω και σε άλλη ήπειρο… Να ήξερα ότι ζεις και αναπνέεις. Ότι έστω για μια φορά θα μπορούσα να ακούσω την φωνή κι ας μην σε έβλεπα ξανά.
Παρακαλούσα να ήταν όλα ένα αστείο και να ζεις στην Ανατολή, να σε νιώθω ζωντανό ήθελα ακόμα κι αν θυσίαζα την αγάπη μου, θα αντάλλασσα τον θάνατο με έναν επώδυνο χωρισμό.
Είναι μια κραυγή που στάθηκε και πάγωσε μέσα μου εκεί την μια και μοναδική στιγμή που ο επίλογος δόθηκε τραγικά, όταν οι χτύποι σου σταμάτησαν και η ψυχή σου δεν ήταν πια δική μου, πέταξε ψηλά για να λυτρωθεί. Η καρδιά απλά έπαψε να υπάρχει και τα σ’ αγαπώ όλα φυλακίστηκαν εντός μου, τυλίγοντάς με σε ένα σκοτάδι βαθύ μέσα μου.

Σαν σήμερα οι ψυχές επιστρέφουν εκεί που ανήκουν κι εγώ σε ένιωσα χθες, το ξέρω, ήταν τα δικά σου αγγίγματα που δεν με άφησαν να κοιμηθώ.
Ο χωρισμός είναι κάτι που ανατρέπεται, μα ο θάνατος δεν έχει επιστροφή, δεν έχει ελπίδα.
Σε εκείνη την τελευταία σκηνή γυρίζω, βλέπω το βλέμμα σου που με αποφεύγει, δεν θέλεις το αντίο να πεις.
Αν γύριζα τον χρόνο πίσω, το μόνο που θα άλλαζα ήταν οι στιγμές που χάθηκαν μεταξύ μας από ανόητα συμβάντα.
Στιγμές που νόμιζα δεδομένες, αλλά έρχεται ο χρόνος που είναι τιμωρός αν αφεθείς στην ρουτίνα και βαλτώσεις. Αν ξεχάσεις όνειρα και σε καταβάλει ο φόβος, δεν ζεις.
Ο χωρισμός με θάνατο βάζει ένα τέλος βίαιο, δεν μπορείς εύκολα να το δεχτείς, δεν το ξεπερνάς.

Μακάρι να ένιωθα ότι κάπου αναπνέεις κι ας μην σε έβλεπα ποτέ. Θα θυσίαζα ακόμα και την καρδιά μου για να αισθάνομαι ότι κάπου η ανάσα σου δίνει ζωή και χαμόγελα.
Άραγε ποιος τρελός μπορεί να συγκρίνει έναν θάνατο που δεν έχει συνέχεια, με έναν απλό χωρισμό;
Σε έναν απλό χωρισμό πάντα θα υπάρχει ελπίδα να συναντήσεις ξανά τον άνθρωπο που αποχωρίστηκες, στο θάνατο, το μαχαίρι κόβει κάθε δεσμό με τον εδώ κόσμο και το κενό που ακολουθεί είναι τόσο μεγάλο που σε βυθίζει σε μια άβυσσο.
Αυτό το βάρος θα κουβαλάω, έναν βίαιο ματωμένο χωρισμό που θα με ακολουθεί μέχρι την τελευταία μου ανάσα.

https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/

Συντάκτης

• 
  Άνδρεα Αρβανιτίδου

  Ερωτευμένη με την γραφή. Από μικρή έγραφα στίχους, η ζωή με πήγε σε άλλα μονοπάτια και έτσι άφησα το όνειρο. Η ασθένεια όπλισε την πένα μου και μου θύμισε την μεγάλη μου αγάπη την συγγραφή. Τώρα είμαι αρθρογράφος ψυχής και συγγραφέας , έχω εκδώσει το πρώτο μου βιβλίο και συνεχίζω. Γιατί ποτέ δεν είναι αργά για τα όνειρα . Όλα είναι δυνατά. Μεγαλωμένη Θεσσαλονίκη και τα τελευταία χρόνια στην Αθήνα γράφω για να μεταφέρω τον κόσμο στο δικό μου όμορφο ταξίδι