Δημήτρης Χριστόπουλος: Στὸν θάλαμο πετοῦσαν πεταλοῦδες
Posted on 4 Ἰούλιος 2024 by planodion
Δημήτρης Χριστόπουλος
Στὸν θάλαμο πετοῦσαν πεταλοῦδες
ΕΣΑΝΥΧΤΑ. Τὴν ὥρα ποὺ χτυποῦσαν ἀναστάσιμα οἱ καμπάνες. Στὸν θάλαμο πετοῦσαν πεταλοῦδες. Ὁλόλευκες. Μὲ εὔκαμπτα πτερύγια κινεζικῆς προέλευσης. Βυθίζονται ὑποδορίως, βρίσκουν φλέβα καὶ ρουφᾶνε αἷμα. Ρουφᾶνε ρουφᾶνε μέχρι νὰ βαρυστομαχιάσουν καὶ τυφλὲς ἀπὸ τὸ μεθύσι νὰ πυρποληθοῦν στὴ λάμπα. Ὅταν, λένε, ἐμφανιστεῖ μιὰ νυχτοπεταλούδα δὲν εἶναι καλὸ σημάδι. Κάποιον σημαδεύει, κάποιον ἐπιλέγει. Κι αὐτὸς ὁ δύσμοιρος θυμᾶται τὴ μάνα του καὶ τρέχει νὰ κρυφτεῖ στὴν ποδιὰ τῆς νοσοκόμας. Ἐκείνη θὰ τὸν κρύψει καὶ παραμύθια θὰ τοῦ πεῖ. Ὤι μάνα, τῆς λέει, δὲν βλέπω στὸ σκοτάδι, κι ἂν πέσω σὲ λάκκο βαθύ, ποιός θὰ μὲ βγάλει; Δὲν τὴ σηκώνω τέτοια μακάβρια τελετή. Ἐκείνη τὸ στῆθος της τοῦ δίνει, γάλα νὰ πιεῖ, νὰ ξεχαστεῖ. Μὲ κλειστὰ μάτια ὁ σημαδεμένος ψαχουλεύει τὴν πηγή. Γουργουρίζει ἀπὸ εὐχαρίστηση, ἡ ἀπόλαυση νὰ μὴν τελειώσει. Θέλω κι ἐγώ, φωνάζω, θέλω νὰ πιῶ, καὶ δαγκώνω τὸ δάχτυλο, τὴ στιγμὴ ποὺ ἡ βελόνα βρίσκει φλέβα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου