Θα θυμηθείς μόνος σου ή να σου θυμίσω εγώ;
Ανέχτηκα. Το ξέρεις καλά μέσα σου κι ας μη το παραδέχεσαι ούτε στη σκιά σου. Παρεξήγησες προφανώς το λόγο που το έκανα.
Συγχώρεσα. Μην παριστάνεις ότι δε το ξέρεις ούτε αυτό.
Να ρωτήσω λοιπόν κάτι: θα θυμηθείς μόνος σου ή να σου θυμίσω εγώ;
Ήμουνα εκεί… σε κάθε βήμα, κάθε λεπτό να ακούσω, να γιατρέψω, να αλλάξω τον ουρανό σου από γκρι σε γαλάζιο ή έστω να γίνω η ομπρέλα στη βροχή. Ήμουνα εκεί να σου υπενθυμίζω πώς γελάει κανείς και πως μπορεί η κάθε μέρα να είναι όμορφη και ξεχωριστή.
Ξέχασες ότι πρώτη φορά έλαμψαν τα μάτια σου κι έκανες όνειρα; Πώς γίνεται να ξεχνάς τα άπλετα αποθέματα αγάπης που σου πρόσφερα;
Θα θυμηθείς θες δε θες… θα έρθουν πίσω και θα σε στοιχειώνουν όλες οι στιγμές που ξαναέγινες παιδί στην αγκαλιά μου, που έγινες θεός επειδή εγώ το θέλησα.
Λοιπόν… θα θυμηθείς μόνος σου ή θα χρειαστεί να κάνω υπενθύμιση για όλες εκείνες τις φορές που με ένα μου χάδι πραγματοποιούσες ταξίδια που δε φαντάστηκες; Νιώσε ξανά πως ένιωθες στο χείλος του γκρεμού κι ερχόμουν εγώ να σου μαθαίνω απλά να απολαμβάνεις τη θέα. Ποια φορά δε σε ανάγκαζα να βρεις χαμόγελο; Ποια ήταν η φορά που δεν ήσουν τα πάντα μου;
Να σου φρεσκάρω τη μνήμη ακόμη λίγο; Μόνο που σε έβλεπα, δεν είχα άλλη προσδοκία. Μόνο που με κρατούσες πάνω σου είχα τον κόσμο.
Κάνε μια προσπάθεια να ζωντανέψεις μνήμες κι έλα να μου πεις ότι δεν άλλαξα εσένα, δεν άλλαξα τη ζωή σου. Θα αναγκαστώ να σου θυμίσω πως εσύ καμάρωνες για μας και βίωσες πρωτόγνωρη ευλογία. Για σκάλισε πιο βαθιά ακόμη μυαλό και καρδιά και πες μου… πόσα ξεχωριστά λόγια ήταν κατάθεση ψυχής και η αλήθεια που παραδέχτηκες πρώτα σε σένα κι έπειτα σε μένα; Σου θυμίζω και κάτι τελευταίο μα καίριο: δεν πρόκειται να τα ξαναβρείς πουθενά όλα αυτά. Λοιπόν τι λες μετά από αυτό το μικρό φρεσκαρισματάκι, γιατί σα να έπαθες αμνησία θαρρώ…
https://thewomen.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου