Να πω ότι περίμενα να φτάσω μαζί σου σε ένα σημείο όπου θα νιώσω πως επιθυμώ να σε εκδικηθώ, θα πω ψέματα. Άλλη μια φορά που η ζωή παίζει παιχνίδια με μας, τους κοινούς θνητούς και φέρνει τα πάνω κάτω για να διασκεδάσει προφανώς. Να πω επίσης με πλήρη διαύγεια, ότι αυτή η επιθυμία αποφάσισα πολύ γρήγορα να μείνει επιθυμία κι ουδέποτε να γίνει πράξη. Το σκέφτηκα πάρα πολύ, έχοντας να παλέψω με ένα τρομερό δίλημμα και σαφώς δεν ήταν η πρώτη φορά. Τα ζύγισα… τα ξαναζύγισα… τα έφερα από ‘δω… τα έφερα από κει… τελικά η ετυμηγορία ήταν να μην προβώ σε τίποτα ως εκδίκηση, παρόλο που βρήκα άπειρους τρόπους.
Ω ναι! Η φαντασία μου σε συνεργασία με το δίκιο ως θηλιά να σφίγγει το λαρύγγι μου, έκαναν καλή δουλειά ομολογουμένως. Ωστόσο ποιο το νόημα; Τι ακριβώς θα κερδίσω; Απλά θα κατέβω επίπεδο, θα γίνω κάποιος άλλος άνθρωπος -και δεν θέλω, αφού μου αρέσω όπως είμαι, έχοντας δώσει αγώνα για το αποτέλεσμα- θα λερώσω την ψυχή μου και εντέλει ξέρεις το κυριότερο; Θα σου δώσω την ικανοποίηση ότι έχω κακία και θα με ξεγράψεις στο λεπτό, αφού δεν θα θυμίζω σε τίποτα αυτή που ερωτεύτηκες.
Όχι αγάπη μου… ο σκοπός είναι να με κουβαλάς, να μην μπορείς να με ξεχάσεις, να γνωρίζεις πως αντίγραφό μου δεν υπάρχει. Έτσι θα βασανίζεσαι πιο πολύ και θα πονάς. Έτσι θα υποφέρεις και ίσως κάποτε καταλάβεις τι είχες και τι έχασες. Ποια καλύτερη τιμωρία από τούτη;
Σε έκανα να έχεις τον πήχη ψηλά, επομένως η απογοήτευση θα είναι μοιραία σε κάθε σου βήμα. Σου έδωσα τόσα που θα τρελαίνεσαι επειδή πια δεν θα τα έχεις, μα θα σου λείπουν όπως κάποιος εθισμός.
Κι έπειτα να σου πω και κάτι άλλο; Για ποιο λόγο να ασχοληθώ ξοδεύοντας χρόνο και φαιά ουσία για την τιμωρία σου, ενώ μπορώ απλά να ασχοληθώ με μένα και τη ζωή μου; Για ποιο λόγο να κοπιάσω για κάτι που θα συμβεί ούτως ή άλλως και ξέρεις από πού; Από την ίδια τη ζωή, η οποία καθώς λένε, έχει την απόλυτη τάση να επιστρέφει συμπεριφορές με ένα δικό της μοναδικό τρόπο. Έχεις ακούσει, δε μπορεί, το συγκλονιστικό κλισέ: ό,τι πράξεις θα εισπράξεις κι ό,τι έδωσες θα πάρεις! Το μοναδικό και μαγικό σύμπαν πάντοτε φροντίζει να ξεπληρώσει αδικίες για να διατηρεί μάλλον την ισορροπία του. Έχω απόλυτη ταύτιση με αυτά τα κλισέ κι έχω επιπρόσθετα τεράστια εμπιστοσύνη κάπου εκεί ψηλά ότι κάποιος υπάρχει, βλέπει κι αναλόγως ενεργεί.
Για όλους αυτούς τους λόγους λοιπόν, επιλέγω να μην πάρω καμία εκδίκηση και οφείλω να παραδεχτώ πως ακούγεται άκρως δελεαστικό. Λέω να αφήσω τέτοιες μικρότητες σε αυτούς που όντως είναι πολύ μικροί. Σε όσους δεν έχει η ψυχή τους κανένα ανάστημα και το πνευματικό τους στάτους είναι ανίκανο να τους πάει ψηλά. Σε αυτούς που τρέφονται με αχαριστία και είναι άρα καταδικασμένοι να πεινούν συνέχεια μη νιώθοντας πληρότητα. Ένας τέτοιος υπήρξες κι εσύ… τόσο λίγος, που δεν πρέπει να αισθάνομαι τίποτα άλλο παρά οίκτο. Τι εκδίκηση να αποζητήσω λοιπόν από κάποιον που δεν έχει καμία συναίσθηση των λόγων και των πράξεών του, αλλιώς δεν θα ήταν έτσι; Ποια τιμωρία άραγε να επιδιώξω ώστε να σε άλλαζε σα μαγικό ραβδί για δικό σου καλό κι ανεξάρτητα από το αν θα υπήρχα δίπλα σου;
Όχι αγάπη μου… δε φταις… φταίω εγώ που σε έπλασα διαφορετικό. Έχω την όλη ευθύνη που σε ανέβασα σε ένα βάθρο το οποίο βεβαιότατα και δεν άξιζες μήτε μπορούσες να διαχειριστείς. Η μόνη δική μου τελικά εκδίκηση, αν μπορεί να χαρακτηριστεί τοιουτοτρόπως, είναι μόνο αυτό: το γκρέμισμά σου από το θρόνο που καθόσουν μέσα μου!
Να σε εκδικηθώ; Ας γελάσω… το φοβάσαι και το ξέρω, μα εγώ έχω σπουδαιότερα πράγματα να κάνω… η ζωή όμως;
Τα φιλιά μου μεγάλη μου αγάπη- ειρωνικά και μη! Να προσέχεις γιατί εκεί έξω κυκλοφορούν πολλοί άνθρωποι σαν κι εσένα…
Θώμη Μπαλτσαβιά
https://thewomen.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου