Και πώς γίνεται αλήθεια, τους πιο φτηνούς έρωτες να τους πληρώνουμε πάντα ακριβά;
Κι εκεί που όλα μοιάζουν ήρεμα και τακτοποιημένα, μπαίνει στη ζωή σου ένας άνθρωπος, που στα μάτια σου δεν μοιάζει με τους άλλους. Σε μια στιγμή θαρρείς, καταφέρνει να ξεκλειδώσει ανέγγιχτα για καιρό κομμάτια της καρδιάς σου, καταφέρνει να τρυπώσει στις πιο βαθιές κι ανομολόγητες σκέψεις κι επιθυμίες σου.
Κι αναστατώνει το είναι σου, την ύπαρξή σου ολόκληρη. Και κάνεις όλα τα “εγώ ποτέ” σου, γιατί στα μάτια σου – σ’ αυτά τα θολωμένα από ενθουσιασμό μάτια, φαντάζει να το αξίζει. Και πιστεύεις αφιλτράριστα κάθε όρκο, κάθε υπόσχεση.
Κι ανοίγεις άνευ όρων όλα τα χαρτιά της ψυχής σου. Και το άλλοτε συγκροτημένο μυαλό σου, παραδίνεται ολοσχερώς. Και κάπου εκεί ξεκινάει η καταστροφή…
Γιατί αυτή είναι η στιγμή που πέφτουν οι μάσκες, εκείνη ακριβώς τη στιγμή που έχεις αφεθεί, είναι η στιγμή που τα χαμόγελα, τα φιλιά και οι όρκοι, θα γίνουν μαχαίρια και θα καρφωθούν στην πλάτη σου…
Θα πονέσεις, θα κλάψεις, θα γονατίσεις. Θα ματώσεις να βγάλεις τα μαχαίρια, να ηρεμήσεις τον πόνο, να επουλώσεις τις πληγές. Και ναι, όσο κι αν στην αρχή φαντάζει αδύνατον, θα έρθει η στιγμή που θα σηκωθείς, που θα προχωρήσεις, που θα χαμογελάσεις. Γιατί ναι, από έρωτα δεν πέθανε κανείς, αλλά πια τίποτα δεν θα είναι το ίδιο. Εσύ δεν θα είσαι πια ο ίδιος.
Γιατί πια ο φόβος θα έχει φωλιάσει στην ψυχή σου, ο φόβος μην σε ξαναπονέσουν. Γιατί θα είσαι πια επιφυλακτικός με όλους, ακόμη και μ’ αυτούς που δεν το αξίζουν. Γιατί αυτός ο έρωτας θα σου έχει κλέψει τον αυθορμητισμό, την ανεμελιά σου. Θα σ’ έχει κάνει να υψώσεις τείχη και να περιμένεις “με το δάχτυλο στη σκανδάλη” τον κάθε επόμενο εισβολέα -έχοντας ως δεδομένο πως όποιος σε πλησιάσει θα είναι κακόβουλος εισβολέας. Κι αν αυτός ο έρωτας, καταφέρει να σε κάνει να αναθεματίσεις την αγάπη, θα στα έχει πάρει πια όλα…
Τι να είναι αυτό αλήθεια, που μας οδηγεί να ποντάρουμε τα ρέστα μας στα πιο στημένα παιχνίδια; Τι είναι αυτό που μας κάνει να δινόμαστε άνευ όρων, στους πιο σκάρτους ανθρώπους; Τι είναι αυτό που μας σπρώχνει να πιστεύουμε τόσο αφιλτράριστα, τα πιο χυδαία ψέματα; Πώς γίνεται αλήθεια, τους πιο φτηνούς έρωτες, να τους πληρώνουμε πάντα ακριβά;
Μα γιατί αλήθεια θα πρέπει να επιτρέψεις να χάσεις τα πάντα σου, για μερικά τίποτα; Γιατί θα πρέπει να αφήσεις το σκοτάδι κάποιων, να σβήσει το δικό σου φως; Γιατί θα πρέπει να θάβεις τα ακριβά σου, για χάρη κάποιων φτηνών απομιμήσεων;
Λύγισες, πόνεσες, πένθησες… σήκω! Υπάρχουν κι αληθινές καρδιές, υπάρχουν κι ακριβοί έρωτες, υπάρχουν και μοναδικά συναισθήματα. Σήκω! Έχεις μια ζωή να ζήσεις!
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου