Να μην μένεις εκεί που αντέχεις κι ανέχεσαι, να πηγαίνεις εκεί που νιώθεις και χαμογελάς…
Να μην μένεις εκεί που αντέχεις κι ανέχεσαι, να πηγαίνεις εκεί που νιώθεις και χαμογελάς…
Να φεύγεις… να φεύγεις από εκεί που δεν σε εκτιμούν, που δεν σε υπολογίζουν. Να φεύγεις από εκεί που παίρνουν για δεδομένα τα όλα σου, που υποτιμούν τα πάντα σου. Να φεύγεις αν χρειάζεται να ζητιανέψεις αισθήματα και στιγμές, αν χρειάζεται να παρακαλέσεις για προσοχή και νοιάξιμο. Να φεύγεις από εκεί που δεν κάνουν τίποτα να σε κρατήσουν.
Να μην σε κρατάει πίσω η σκέψη απ’ τα χρόνια που ξόδεψες, απ’ τα συναισθήματα που επένδυσες, απ’ τις προσδοκίες που έχτισες. Αν τα “σ’ αγαπώ” σου δεν βρίσκουν ανταπόδοση, αν οι προσπάθειές σου βρίσκουν τοίχο, να φεύγεις. Μην σπαταλάς το πιο πολύτιμο δώρο που σου δόθηκε, τον χρόνο σου… μην τον σπαταλάς, να τον απολαμβάνεις!
Να μην φοβάσαι να κλείνεις πόρτες, είναι ο μόνος τρόπος για να ανοίξουν καινούριες. Κι όταν τις κλείνεις να είναι οριστικό, να μη σε γυρνάει πίσω η ανησυχία του χειρότερου και της μοναξιάς. Να μην την ξοδεύεις τη ζωή σου σε βολέματα από φόβο, είναι καλύτερο το τίποτα απ’ το περίπου.
Να μην σε τρομάζει το “κενό” που αφήνει η όποια απουσία. Αν έχεις ασφυχτικά γεμάτη την καρδιά σου με μέτρια, δεν θα βρουν χώρο να έρθουν τα σωστά.
Να φεύγεις… Να μην μένεις έχει που αντέχεις κι ανέχεσαι, να πηγαίνεις εκεί που νιώθεις και χαμογελάς…
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου