Θα μου περάσει…
Το ξέρω πως μια μέρα θα ξυπνήσω και δεν θα πονάει το ίδιο η απουσία σου. Θα ξυπνήσω και θα έχει μειωθεί ο πόνος. Θα έχει απαλύνει τις μαύρες σκέψεις που αιωρούνται πάνω από την ψυχή μου.
Θα μου περάσει, το ξέρω. Θα γίνει κι αυτό κάποια στιγμή. Γρήγορα ή αργά, με δυσκολία ή ευκολία, με κόπο ή όχι. Απλά θα γίνει κι αυτό μια μέρα. Θα ξυπνήσω και δεν θα σε σκέφτομαι.
Μια μέρα που θα είναι πια, σαν όλες τις άλλες. Όλες τις προηγούμενες πριν να σε γνωρίσω. Ίσως και να νιώθω σαν να μην σε γνώρισα ποτέ. Θα κυλάει η καθημερινότητα, έχοντας στο μυαλό πιο σημαντικά πρόσωπα και καταστάσεις. Θα με κατακλύζουν σκέψεις και γεγονότα που θα υπερβαίνουν το εγώ μου και τα συναισθήματά μου.
Το ξέρω πως πρέπει να έχω υπομονή. Πρέπει να εξοπλιστώ με κουράγιο. Να μάθω να λειτουργώ σαν ρομπότ χωρίς αισθήματα. Να μάθω χωρίς εσένα. Να μην σε σκέφτομαι. Σαν να μην σε είχα ποτέ στην αγκαλιά μου.
Θα μου περάσει κι ας υποφέρω αυτή την στιγμή που δεν σε έχω πια κοντά μου. Ας είναι άδεια η αγκαλιά μου. Ας με πιάνει το παράπονο. Ας κυλούν τα δάκρυα πάνω στα μάγουλά μου. Ας γλείφω τις πληγές μου σαν πληγωμένο κουτάβι.
«Θα μου περάσει». Είναι η ατάκα που ακούγεται μέσα μου, σαν χτύπος της καρδιάς μου. Στο μυαλό μου, μια σκέψη μου τρυπά τα σωθικά. Σαν βουητό από τα πέρατα της ψυχής μου, ακούγεται σιωπηλά αλλά και συνάμα δυνατά. Στη συνείδησή μου χτυπάει σαν καμπανάκι η φράση «θα μου περάσει κι αυτό».
Κάθε στιγμή, κάθε πρωινό που ξυπνώ χωρίς να σε νιώθω δίπλα μου, χωρίς να σε χαϊδεύω.
Μια μαχαιριά στην καρδιά, ακόμα και αυτή η ψευδαίσθηση πως ίσως μια μέρα να μου περάσει… Αυτή η φράση μιας αυταπάτης, που άλλοτε τη λέμε ψιθυριστά και άλλοτε φωναχτά στον εαυτό μας…
Θα μου περάσει όμως, θέλω να πιστεύω, πως ίσως μια μέρα αυτή η φράση, αυτή η σκέψη να βγει αληθινή. Έχω ανάγκη να βγει αληθινή, όπως όλοι μας, όταν βρισκόμαστε σε δύσκολες συνθήκες. Όλοι μας, έχουμε ανάγκη να πιστέψουμε πως θα μας περάσει αυτή η δύσκολη φάση που περνάμε.
Και μια μέρα, μας περνάει τελικά. Από εκεί που δεν το περιμέναμε πια, ο πόνος μαλακώνει και γλυκαίνει. Η αγαλλίαση και η ηρεμία φαίνεται στο πρόσωπό μας. Κι η ζωή συνεχίζεται με λίγες ηλιαχτίδες ελπίδας στην ψυχή μας..
https://thewomen.gr/
Joanna Sou
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου