Για πόσο να παλεύεις για έναν μονόπλευρο έρωτα;
Τι νόημα έχει ο έρωτας, αν δεν είναι αμφίδρομος; Κουράστηκα μ’ αυτές τις μπούρδες, ότι σημασία έχει εσύ να νιώθεις! Τι σημασία έχει εσύ να πονάς, να κλαις, να πέφτεις στα πατώματα, περιμένοντας κάτι που δεν πρόκειται να έρθει; Τι νόημα έχει να νιώθεις για δύο;
Εγωιστικό συναίσθημα ο έρωτας και θέλει δύο για να ανθίσει. Αν ζει μόνο μέσα στον έναν, καταντάει αρρώστια! Για να γλιτώσεις απ’ αυτήν, το να δώσεις το τέρμα είναι μονόδρομος. Πριν σε διαλύσει.
Δεν εκβιάζονται τα συναισθήματα. Δεν εκβιάζονται. Κι αν πεθάνουν, δεν ανασταίνονται. Όσο κι αν προσπαθείς. Όσο κι αν ματώσεις. Δεν είναι αδυναμία να παρατάς τα όπλα. Δεν είναι δειλία να αποδέχεσαι το τέλος. Το να ξέρεις πότε δεν έχει πια νόημα να συνεχίσεις να παλεύεις, δεν δείχνει έλλειψη δύναμης. Να ξέρεις πότε αξίζει να πολεμάς για κάτι είναι η ουσία. Να ξέρεις να διαλέγεις τις μάχες σου. Να ξέρεις πότε αξίζει να επιμένεις και πότε να υποχωρείς. Δεν είσαι λιποτάκτης, αν πάψεις να πολεμάς για το λίγο. Δεν είσαι λιποτάκτης, αν αποφασίσεις να μην ματώνεις για το αμετάκλητο.
Επίθεση θέλει η ζωή, αλλά κι η υποχώρηση είναι απαραίτητη καμιά φορά. Άμυνα προς τα χειρότερα που ίσως ακολουθήσουν. Δεν είναι ήττα να καταλάβεις πού ο πόλεμος είναι ανούσιος. Δεν είναι ήττα να σηκώνεις τα χέρια και να λες “ως εδώ!”. Δεν είναι ήττα μάτια μου. Το κουμπί της επανεκκίνησης είναι.
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου