Μισή…
“Αλήθειες” και “ψέματα”
Πόσο ψέμα η αλήθεια και πόση αλήθεια το ψέμα…
Σε κοίταζα σαν μια άλλη εποχή και είναι μόλις ένας χρόνος. Πόσο άλλαξα τελικά και πόσο ίδιος έμεινες εσύ… Εγώ δεν άκουγα πότε τις αλήθειες σου, σε ένα κεφάλι τρελό με εικόνες που με υποβάθμιζαν και εσύ με λόγο κοφτερό ήθελες να κόψεις αυτό το άρρωστο κεφάλι.
Αυτό που φοβόμουν, το άκουσα όταν δεν είχα καν το δικαίωμα να μιλήσω.
“Ναι, πήγα με άλλη!”. Στο σήμερα με πόνεσε περισσότερο, όχι γιατί σε άγγιξε άλλη, αλλά γιατί τελικά λες πάντα την αλήθεια.
Τι με έκανε να σε ρωτήσω, δεν ξέρω…
Τι με φοβίζει περισσότερο, ούτε αυτό το γνωρίζω…
Τι θέλω από σένα, αυτό και αν είναι πια δύσκολο…
Και αν σε έχει αγγίξει άλλη, εγώ πού θα ακουμπήσω ξανά; Στην καρδιά; Υπάρχω εκεί;
Φίλοι δεν θα είμαστε πότε, δεν γίνεται…
Φοράς ένα χαμόγελο όταν με βλέπεις, που ούτε εγώ δεν ξέρω τι σημαίνει. Και αμέσως σκέψεις με πλημμυρίζουν, ένας μανδύας μετά κρύβει τα πάντα, χάος και αναμονή…
Και αν άφησες αλλά χέρια, έστω και για σωματική ανάγκη, να αγγίξουν αυτό που σαν ότι πιο ιερό λάτρευα; Δεν είναι άδικο;
Όχι, θα πεις. Δεν ήμασταν μαζί.
Και λόγια, λόγια για να καλύψω την αδυναμία μου και να μην πληγώσω ξανά την περηφάνια μου. Γελάω και λέω, δεν έγινε κάτι…
Εγώ τελικά θα ζω με μισή καρδιά, σαν να ήξερα ότι δεν θα γίνει καλά πότε.
Αυτή τη φορά έλα να πάρεις και την άλλη μισή… τίποτα δεν είναι σωστό χωρίς τα ολόκληρα…
https://thewomen.gr/
Κατερίνα Ηλέκτρα (Κ.Η.
)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου