Ασχολίαστο
Δεν είναι πια αστείο που εμείς οι δυο ξυπνάμε χώρια! Προσπαθεί η σκέψη να εκλογικευθεί και να νιώσει απελευθερωμένη απ’ τα χρόνια, τις στιγμές, μα πάνω απ’ όλα από ‘κείνα τα ψέματα που τόσο επικαλυμένα με της απανθρωπιάς το κάλλος, επιχείρησες και επιδίωξες την συνεύρεσή μου, με τον παραλογισμό σου. Μα όπως ήξερες, από παραλογισμούς και εκτός λογικής συνορευόμενα αντικείμενα εξέτασης και αξιολόγησης, είχα χορτάσει και να σχολιάζω, μα και να αναφέρω. Τίποτα δεν ήθελα, παρά να νιώσω την αγάπη που έλεγες πως μου είχες και που τόσο έκδηλα και ευθύτατα την ανέφερες και σ’ άλλες, τυχάρπαστες, τυχαίες, περιθωριακές, των ευερέθιστων στιγμών σου, ως ενέσεις δυναμωτικές. Μα μέσα απ’ όλα αυτά δεν έκανες καν τον κόπο να δεις και τη δική μου ψυχή και να αποδεχθείς τη δική μου αλήθεια και όχι όπως ήθελες να τη σερβίρεις εσύ, στα δικά σου ποτήρια, που το φαρμάκι τους το ‘χες καταναλώσει και το δικό μου απλά σ’ άρεσε να το κοιτάς να το ρουφάω με μιας.
Δεν είναι ψέμα, μα είναι μια αλήθεια που ευτυχώς αποδέχθηκα, ευτυχώς αντιλήφθηκα και έδιωξα, έκλεισα την πόρτα σε σένα και το άρρωστό σου μυαλό, που ήθελε να κάνει εξομολόγηση σε μια νεκρή και αν υφίστατο ύπαρξη. Ευτυχώς που κοιμόμαστε χώρια και όχι φυσικά, γιατί οι μεγάλοι έρωτες κοιμούνται σε ξεχωριστά κρεββάτια, μα γιατί το δικό μου το κρεββάτι θέλει να κοιμίζει αληθινά σώματα και όχι επίπλαστα, πλαστής ανθεκτικότητας και ψεύτικης ποιότητας. Ίσως να μη φαντάζει αστείο, μα για μένα πια ισχύει πως όποιος σκάβει το λάκκο του άλλου, πέφτει ο ίδιος μέσα και εύχομαι εκεί, στων λεόντων να αντέξεις και να μη δεχθεί πισώπλατα μαχαιριές. Εξάλλου, ποτέ δε θα σου το συγχωρήσω και ας περάσει διάστημα ζωής, το ότι έπαιξες, όχι απλά με την ψυχή μου, αλλά έκανες και τη ζωή μου παιχνίδι στα λερωμένα από αναξιότητα κι άνανδρη ψυχή, χέρια σου. Τουλάχιστον ξύπνησα απ’ τη νάρκη μου, που ‘χα υποβάλλει τη λογική μου και τώρα πια, μήνες πια, έχω δει έξω από σένα, εσένα και αν και τρόμαξα, φοβήθηκα, λυτρώθηκα κιόλας, γιατί ξέρεις οι νάρκισσοι πάσχουν μόνο και δεν συμπάσχουν ποτέ.
https://thewomen.gr/
Άννα Ζανιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου