Σε λένε τοξικό; Δεν θέλω να σε ξέρω!
“Όχι!!!”. Συνεχώς άρνηση σε όλα, σε όλους, σχεδόν παντού και πάντα. Άρνηση ή αλλιώς τοξικότητα, ό,τι από τα δύο γουστάρει ο καθένας μας ως λέξη. Ψάχνεις να βρεις έναν ‘μπόσικο’, στην πραγματικότητα αδύναμο που να μπορεί να σε ανεχτεί, να σε ακούσει να σε αντέξει -να αντέξει τις βλακείες σου, αυτές που του λες για όλα όσα δεν κατανοείς και ως καλός χριστιανός να ακούς την αχαλίνωτη οχλαγωγία που αφήνει στα αυτιά σου, ανάθεμα δηλαδή την ώρα που θα πέσει κανείς στο στόμα του! Και εκεί που πας να τον συνεφέρεις μετά από τέτοιο όλεθρο της συμφοράς, μια γιατί τον μάλωσαν στην εταιρεία που εργάζεται -κάθισε και άκου εσύ, μπορείς, μια γιατί τσακώθηκε με την γκόμενά του, ποιος σε σώζει! Βδέλλα στην κυριολεξία και εσύ έρμη ψυχή λυπάσαι και στέκεσαι αρωγός και συνεπώς γίνεσαι υποχείριό του. Σε στέλνει με την απλή μέθοδο της υστερίας, στον πρώτο ψυχίατρο που θα βρεις στο δρόμο σου!
Η γοητεία της π@@@ριάς είναι, αυτό το δέντρο πώς ευδοκιμεί σε όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου με τίτλο: “θα σας πρήζω ό,τι έχετε τέλος πάντων, αρκεί να βγάλω εγώ τα εσώψυχά μου και να τα βάλω στο δικό σας το κεφάλι!”. Και αφού μονολογήσει τέσσερις ώρες σχεδόν, μπορεί και πέντε, μετά σου πετάει και ένα “δεν σου έχω πει ούτε τα μισά!”, δηλαδή σε λυπάται κιόλας και δεν συνεχίζει, στέγνωσε και το στόμα του τοξικού.
Και νομίζετε πως θα σας πει “Ευχαριστώ που με άκουσες;”. Όχι φυσικά, διότι δεν ικανοποιείται ποτέ ούτε με τον εαυτό του, ούτε που τα είπε και ξεθύμανε, μα ούτε και με σένα που είσαι εκεί, παρόλο που είσαι βράχος, παρόλο που του λες συνέχεια “έχεις δίκιο!”. Γιατί αν του πεις, έχεις άδικο, την έβαψες! Θα βγουν δράκοι από τα εσώψυχά του και θα βρεθείς στην πρώτη χωματερή με την κατάρα να σε φάνε οι μύγες!
Οι κατάρες πιάνουν αμέσως, ξέρω τι σας λέω, γιατί η ρουφιάνα η ενέργεια που σου μεταφέρουν είναι δεδομένη. Εν τω μεταξύ έχεις βγάλει και την μπουκιά από το στόμα σου για να του δώσεις, αλλά ΝΟ ΧΑΜΠΑΡΙΑΝ…
Αρκεί που έχεις γίνει ερείπιο και έρμαιο στην κλεισούρα του μυαλού του, για αυτό κάνε πέρα, μπες στο δικό σου μεταφορικό μέσο, άλλος στο ροζ συννεφάκι του, άλλος στο αερόστατό του, άλλος στο αμαξάκι του, άλλος στο γραφειάκι του.
Και γελάστε, γελάστε γιατί στη ζωή η άρνηση καταστρέφει και τα εγκεφαλικά κύτταρα και τη ζωή μας.
Με χαμόγελο, ενέργεια, κέφι, απομακρυνθείτε και θα με θυμηθείτε!!!
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
https://alivizatou-creative-writing.blogspot.com/?m=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου