Μια βόλτα ακόμη
Αν μπορούσα με κάποιο τηλεπαθητικό τρόπο να σε κάνω να νιώσεις πόσο πολύ μου λείπει ένα κυριακάτικο περπάτημα μαζί σου, θα ερχόσουν τώρα εδώ με αθλητικά και φόρμα να με πάρεις από το χέρι. Θα μπαίναμε πάλι μέσα στο αμάξι, η μουσική θα έπαιζε τόσο δυνατά ώστε να μην ακούμε τις φωνές των άλλων, αλλά να ακούγονται τα σ’ αγαπώ μας. Το χέρι σου μπλεγμένο στο δικό μου. Κάπου λογικά θα κάναμε μια στάση για καφέ, αφού ξέρεις χωρίς το καφεδάκι μου δεν αντέχω! Με ένα καφέ στο χέρι θα φτάναμε στην αγαπημένη σου παραλία. Θα ξεκινούσαμε πάλι το περπάτημα προς το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου, αυτό που σχεδόν κρέμεται από το βράχο. Εκεί μου έλεγες θα κάνουμε το γάμο μας. Εγώ θα έφτανα με βάρκα, θα είχαμε λίγο κόσμο, μόνο όσους μας αγαπούν πραγματικά.
Τώρα κλείνω τα μάτια… Σκέφτομαι πόσο θα ήθελα ακόμη μια τέτοια βόλτα μαζί σου. Πες μου ότι το νιώθεις… Τ’ ανοίγω και βλέπω εκείνες τις φωτογραφίες που τραβήξαμε τότε, με φόντο το εκκλησάκι, να μας χτυπάει το φως του ήλιου αγκαλιά! Θέλω ακόμη μια βόλτα, να θυμηθώ πόσο η αγκαλιά σου με είχε ζαλίσει… Δεν μπορεί να μην θες και εσύ μια τέτοια βόλτα!
https://thewomen.gr/
Mary R
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου