Δε ζηλεύω τα νιάτα σου
Δε ζηλεύω τα δικά σου νιάτα κορίτσι μου. Μόνο τα δικά μου.
Κάποτε και τα δικά μου μαλλιά ήταν ξανθά σαν τα δικά σου, μικρή μου. Και τώρα μπορώ να τα βάψω, αλλά επιλέγω να αντικρίσω την παιδαγωγική πλευρά του χρόνου που φανερώνει τα πρόσκαιρα και ξεχωρίζει την ήρα από το σιτάρι.
Δε ζηλεύω τα νιάτα σου, ήμουν νέα όταν έπρεπε να είμαι νέα, την ιδανική χρονική στιγμή για εμένα.
Τώρα απολαμβάνω τη μεγαλύτερη ηλικία μου, γνωρίζω πως βρίσκομαι πιο κοντά στη δύση μου, αλλά αυτό με δυναμώνει στο να απολαμβάνω τη ζωή μου όσο περισσότερο γίνεται.
Μη θεωρείς πως ζηλεύω τη νιότη σου. Δεν τη θεωρώ καν επίτευγμα, όλοι υπήρξαν νέοι, όσοι άνθρωποι πέρασαν σε αυτό τον κόσμο.
Επίτευγμα είναι αυτά που καταφέρνουμε, όχι το ότι γεννηθήκαμε νωρίτερα ή αργότερα από κάποιον. Κάτι για το οποίο δεν ρωτηθήκαμε ποτέ.
Δε ζηλεύω τα νιάτα σου κορίτσι μου. Τα χαίρομαι και τα καμαρώνω. Τα δικά μου είναι τα μόνα που μου λείπουν, τα μόνα που σκέφτομαι, αυτά που πάντοτε μου λείπουν.
Μου λείπουν γιατί έτρεχα δίχως να αισθάνομαι το σώμα μου κουρασμένο, επειδή η ορμή της νιότης δυνάμωνε τη σωματική κούραση.
Τα αποζητώ επειδή ήμουν λιγότερο απροετοίμαστη, περισσότερο με ωθούσε η καρδιά και λιγότερο η κριτική σκέψη.
Και τώρα που μου έμεινε η σοφία και μου έφυγε η ρώμη, έχω συμβιβαστεί με αυτό. Σε αυτή τη ζωή δεν μπορείς ποτέ να τα έχεις όλα, κάτι θα κατακτάς, κάτι θα αφήνεις.
Σε χαίρομαι, δε σε φθονώ κορίτσι μου. Έχεις μπροστά σου τα χρόνια μου που φύγανε, τη ζωή που κάποτε βρισκόταν στο αύριο και άξαφνα έγινε παντοτινή ανάμνηση.
Εγώ έχω κάτι άλλο, διότι στο σοφό μωσαϊκό της ζωής, συμπορευόμαστε όλοι με διαφορετικές καταβολές, εμπειρίες, ηλικίες, χαρακτήρες.
Μη λες ότι σε ζηλεύω. Δε σε ζηλεύω, σε καμαρώνω που περπατάς λυγερή και καμαρωτή.
Ζήσε τη νιότη διότι τρέχει γρήγορα και χάνεται αστραπιαία.
Δε ζηλεύω διότι έχω ζήσει. Και το να μεγαλώνεις δίχως απωθημένα, είναι σοφία και απόδειξη ολοκληρωμένης βίωσης.
https://thewomen.gr/
Μαρία Σκαμπαρδώνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου