Ζήσε το καλό, μα εγώ το καλύτερο!
Θα θυμάμαι ότι στα δύσκολα έφυγες χωρίς να λυπηθείς. Θα θυμάμαι ότι οι άνθρωποι αλλάζουν. Ανεβαίνοντας σκάλες ξεχνάς την διαδρομή από όπου ξεκίνησες.
Θα σου κρύψω καθετί… Θα κρύψω ακόμα και την πίκρα μου. Θα παλέψω για αυτό.
Δεν περιγράφεται με λόγια ή ανηθικότητα, η προδοσία. Αυτήν την ξετινάζεις από πάνω σου μόνο γράφοντας, ώστε να ξεθυμάνει η ψυχή σου.
Άδειο μυαλό δεν είχες ποτέ. Βολεμένο ναι. Στην καλοπέραση.
Κρυμμένη πίσω φυσικά από την ψεύτικη, προσποιητή απλότητα.
“Οι άνθρωποι δεν αλλάζουν” σφυρίζει ο άνεμος στο αυτί μου, απλά οι ρόλοι διαφέρουν, σήμερα έτσι αύριο αλλιώς. Και η αντίστροφη μέτρηση ξεκινά με υποκρισία. Η μαγεία χάνεται. Τα συμφέροντα κυριαρχούν. Βασιλεύει η απληστία για τις φιλοδοξίες. Πάντοτε συνοδεύονται από σκόρπιες υποσχέσεις. “Περίμενέ με, δεν αργώ, σύντομα θα χαρούμε τη ζωή που υποσχέθηκα!”.
Μα δεν ζήτησα χαρά πάνω από πίκρες άλλων. Δεν απαίτησα την χλιδή. Δεν την ζήλεψα ποτέ. Επιλογή σου ήταν η πορεία αυτή.
Και ξαφνικά γίνεσαι ο αλλιώτικος. Από ξεχωριστός γίνεσαι υπερτιμημένος, με το υποτιμητικό βλέμμα στους γύρω σου. Χάνεται ο σεβασμός.
Περίεργος τύπος ήσουν. Δεν έχεις αντιληφθεί ότι έχασες το πολυτιμότερο στη ζωή του ανθρώπου; Την αγάπη, την δοτικότητα, τα συναισθήματα… Παραιτείσαι από αυτά γιατί δεν χωρούν στο ίδιο μυαλό, ίδια ψυχή, ίδιο κορμί.
Κλασικά συμπεράσματα οι αποτυχίες σου σε όλο το μεγαλείο τους. Δεν τιθασεύεται η ορμή της απληστίας σου.
Τα χειροκροτήματα ακούγονται τρομακτικά στα αυτιά μου από τα πιόνια σου. Η αφέλεια να πιστεύεις ότι η ευτυχία βρίσκεται στις πράξεις των αρπακτικών κι ανιαρών που σε τριγυρίζουν! Γίνεσαι ακόμα πιο τέρας στα μάτια μου.
Υποσχέσεις δεν έχουν αξία. Δεν πρέπει να δίνονται. Και όσο εσύ δεν μετανιώνεις για τίποτα, εγώ καταπίνω τα δακρυά μου. Αλλά φτάνω στη σκάλα που είσαι και εσύ.
Η διαφορά; Η διαδρομή που επέλεξες! Η δική σου έχει αγκάθια. Η δική μου έχει ρόδα.
Ζήσε το καλό! Και εγώ το καλύτερο!
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου