Σου κάνω δώρο τη στολή σου, δες την και ψάξε την ψυχή σου
Σε λίγο έχουμε Απόκριες και νιώθω την ανάγκη να πω τις δικές μου αλήθειες.
Σε θυμήθηκα βρε φίλε.
Σε θυμήθηκα και γέλασα με την ψυχή μου.
Σκέφτηκα ότι στην ντουλάπα μου έχω ένα σωρό στολές που σου πηγαίνουν ακόμη.
Τι λες να ντυθείς φέτος;
Χρειάζεσαι μόνο το πρόσωπό σου και λίγα λόγια, γλυκόλογα με σιρόπια.
Υπάρχουν κι άλλες πολλές στολές! Είναι και μία χρυσοκέντητη. Του ιππότη με το χρυσό δέρμα κάτω από την σάπια ψυχή σου.
Είναι ένα σωρό, πώς θα τις προλάβω να στις προτείνω;
Του ελαφιού κοίτα την! Υπέροχη, πηδάς γρήγορα ό,τι βρεθεί μπροστά σου, εμπόδια εννοώ και πας παρακάτω.
Κοιτώντας με τα ελαφίσια ευαίσθητα μάτια σου, δήθεν δακρυσμένα, έπειθες! Άστην… σε κάποιον άλλον θα χρειαστεί!
Η κρεμάστρα με το κοστούμι του κλόουν, μου κλείνει το μάτι.
Όχι, δεν σε ξεχνώ καλέ μου κλόουν, έπαιξες με όλες, φορώντας την μου υπενθύμισες ότι πίσω από τα πολύχρωμα κουρέλια ήσουν πραγματικό κουρέλι…. ήταν τότε που φιλούσες τη φίλη μου στον καναπέ και το είδα καθώς θα έμπαινα μέσα, μα γύρισα και έφυγα.
Αυτή η στολή ήταν καταραμένη. Βλέπω την έχω εις διπλούν, μία για σένα, μία για τη ‘φίλη’ μου.
Α, τούτη εδώ είναι του superman! Ο σκληρός, στιβαρός παίδαρος που θα πηδούσε μέχρι τον ουρανό, θα διάσχιζε τα αστέρια και θα μου χάριζε το φεγγάρι!
Γρήγορα την βαρέθηκες και μπήκε και αυτή στη συλλογή δίπλα στις άλλες. Έχω σκοπό να τις βγάλω όλες μία-μία, μα θα περάσει το τριώδιο και θα μπει το καλοκαίρι, είναι τόσες, που και το πληκτρολόγιο θα κλαίει από την κούραση.
Βλέπεις, η αλητεία ντύνεται με διάφορα ρούχα και παρόλο που ήσουν ανάξιος να αγαπηθείς, βρήκες κι εσύ το άλλο σου μισό. Ανίκανο όμως να αντιληφθεί την κρυψώνα με τις στολές.
Λευκό μανδύα αγγέλου φόρεσες μήπως και την κρατήσεις.
Εγώ ήμουν πάντοτε ντυμένη με την ίδια στολή, αυτή της ψυχής! Πολυφορεμένη, αλλά αλέκιαστη. Πού να το φανταζόσουν; Κουράστηκες κάθε μέρα μία γυναίκα με την ίδια στολή.
“Μα ούτε και τις αποκριές δεν άλλαξες;” ρωτούσες.
Ω ναι! Την ίδια φοράω όλη μου τη ζωή!
Θα σου κάνω μια μόνο χάρη. Παρόλο που δεν άξιζες, θέλω να σου χαρίσω κάτι. Ένα δώρο, έτσι για το καλό.
Σου στέλνω σε κιβώτιο όλες τις στολές σου. Για σένα! Ναι, να μη σου λείψει τίποτα! Από όσα είχες δοσμένα, φόρα ξανά και πούλησε αλλού την τόση αγάπη και εγώ παντού θα λέω ξανά πως είσαι οφθαλμαπάτη!
https://thewomen.gr/
Ευαγγελία Αλιβιζάτου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου