Και τώρα που ξεθώριασε η μορφή σου στο μυαλό μου…
Μου πήρε πολύ καιρό, όμως τα κατάφερα. Τα κατάφερα και σε ξεπέρασα.
Ναι, σε ξεπέρασα.
Επέμενα μαζί σου πολύ. Όμως όχι πια. Δεν έχει νόημα να ασχοληθώ πλέον μαζί σου. Εφόσον τα ζήσαμε όλα… Ψέματα, δεν ζήσαμε τίποτα. Δεν κοιμηθήκαμε ποτέ αγκαλιά. Δεν ήπιαμε ποτέ καφέ μαζί. Οι βόλτες που μου υποσχέθηκες; Όλα εκείνα τα καλοστημένα ψέματα που μου έλεγες…
Τόσα πολλά μαχαίρια μόνο εσύ μου έριξες.
Ήξερες ακριβώς τον τρόπο να με πληγώνεις. Όμως τώρα που ξεθώριασε η μορφή σου στο μυαλό μου, τώρα που απαλλάχτηκα από την παρουσία σου, τώρα που τίποτα πλέον δεν σε θυμίζει, μπορώ να πω ότι αναπνέω καλύτερα. Σε εκδικήθηκα με τον καλύτερο τρόπο. Χμμ… σε άφησα με τις επιλογές σου, ενώ εγώ προχώρησα. Δεν έχω να σου πω τίποτα πια. Δεν μπορούμε να είμαστε ούτε φίλοι. Λυπάμαι, δεν είμαι τόσο ανοιχτή.
Εγώ προσωπικά επιλέγω να σε ξεριζώσω από μέσα μου. Το ίδιο να κάνεις κι εσύ.
Όλα ήταν ένα λάθος. Ο χρόνος. Οι στιγμές. Η ζωή που δεν ζήσαμε. Όλα λάθος.
Τίποτα δεν ήταν για εμάς γραμμένο να λειτουργήσει. Ξένοι. Δύο άνθρωποι που δεν γνωρίστηκαν ποτέ.
Προσπάθησα πολύ. Έβαλα τον εαυτό μου στην διαδικασία να πιστέψει ότι ήμουν λίγη. Ε λοιπόν όχι αγαπητέ μου, ήμουν πάρα πολύ. Ήμουν πάρα πολύ για σένα. Εσύ απλά έμαθες στο λίγο. Εσύ απλά έμαθες να παίρνεις, όχι να δίνεις.
Εσύ απλώς κατέστρεψες μια γυναίκα. Εμένα.
Όμως εγώ από τις στάχτες μου ξαναγεννιέμαι, γιατί είμαι αλώβητη στον χρόνο και επιστρέφω πάντα πιο δυνατή.
Τα έχω όλα. Δεν μου λείπεις.
Κι όσο για τις στιγμές μας, κράτησέ τες ενθύμιο για τα γεράματα.
Όταν θα κάθεσαι μόνος σου μπροστά στο τζάκι και καπνίζοντας το τσιγάρο σου κι εγώ δεν θα υπάρχω πια, οι αναμνήσεις θα σε τυραννάνε. Γιατί;
Γιατί φοβήθηκες.
Ναι, γιατί ήσουν δειλός στον έρωτα που σου είχα.
https://thewomen.gr/
Χρυσάνθη Σ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου