Πώς να σε αποχαιρετήσω…
Μπορείς άραγε να είσαι έτοιμος για τον τελικό αποχαιρετισμό; Όσο κι αν μέσα σου ξέρεις ότι το τέλος είναι κοντά, μπορείς να είσαι έτοιμος για αυτό που θα συμβεί;
Και σε κοιτάζω και η ελπίδα παλεύει με την πραγματικότητα. Η ελπίδα μένει εκεί να σου δίνει δύναμη, λες και θα αλλάξει κάτι. Ακόμα κι αν τόσοι επιστήμονες σου λένε να προετοιμαστείς, γίνεται άραγε αυτό; Δεν λέμε έτσι αντίο σε έναν δικό μας άνθρωπο.
Έτσι καλούμαι για άλλη μια φορά να πω και πάλι ένα αντίο δύσκολο και επίπονο.
Ένα αντίο σε μια φιλία που κλέβει την παιδικότητά μου. Χάνεται ό,τι πιο όμορφο έζησα.
Ένα αντίο σε έναν νέο άνθρωπο που πάλεψε γενναία και αντιστάθηκε, αλλά τελικά ο Θεός είχε άλλα σχέδια.
Μου λένε φτάνει στο τέλος κι εγώ σαν να μην το πιστεύω ακόμα ελπίζω ότι θα ακούσω το θαύμα, θα ακούσω την φωνή της να έχει γεμίσει δύναμη. Δεν ξέρω αν ειλικρινά θέλω να σε νιώθω ζωντανή και να υποφέρεις ή καλύτερα να αρχίσω να προσεύχομαι να λυτρωθείς, να πετάξεις ψηλά για να μην πονάς άλλο πια.
“Αρκετά δεν πόνεσες;” σκέφτομαι καθώς τα νέα για σένα είναι δυσοίωνα. Κάθε μέρα μου λένε φεύγεις, αλλά η καρδιά σου έχει βρει ακόμα τον τρόπο να αντιστέκεται, μα εγώ δεν θέλω άλλο να πονάς, θέλω να γελάς, να περπατάς και επιτέλους να πας στα ουράνια για να γνωρίσεις επιτέλους τους γονείς σου που τόσο άδικα δεν γνώρισες.
Δεν θα σου πω τελικά αντίο, γιατί θα έρθει η ώρα που θα ανταμώσουμε και πάλι, θα είμαστε όλοι μαζί ευτυχισμένοι χωρίς πόνο και άσχημα συναισθήματα. Θα βρεθούμε σε ένα καλύτερο κόσμο με αγνά συναισθήματα και αγάπη, εκεί ούτε αυτή η αρρώστια δεν φτάνει. Αυτή που τόσες ζωές στέρησε πολύ νωρίς, σαν εσένα στα 44 σου χρόνια.
Μπήκε μέσα σου, σε κυρίευσε αλλά δεν σε κέρδισε, εσύ πάλεψες τόσο γενναία και ήρθε η ώρα να πω καλή αντάμωση αγαπημένη μου φίλη.
Εσύ που έκανες την παιδικότητά μου να γεμίσει με όμορφες αναμνήσεις που έχω βάλει στην βαλίτσα της ψυχής.
https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου