Μου χρωστάς ένα ηλιοβασίλεμα στην αγκαλιά σου…
Βάζω το σακάκι μου, παίρνω τα κλειδιά του αυτοκινήτου και κατευθύνομαι στο αγαπημένο μου μέρος. Ο ήλιος έχει αρχίσει να βουτάει μέσα στην θάλασσα. Υπέροχες ζεστές αποχρώσεις του κίτρινου και του πορτοκαλί βάφουν τα πάντα γύρω.
Η θάλασσα ανίκανη να αντισταθεί σε αυτή την δύναμη εξουσίας που ήλιου. Τα χρώματα αλλάζουν και διαδέχονται όλο και πιο βαθιές θερμές αποχρώσεις. Μέχρι που όλα γίνονται κόκκινα, όπως το χρώμα του ζωής και του πάθους.
Προσπαθώ να μην σκέφτομαι πόσο μου λείπει η παρουσία σου. Δεν είμαστε εκεί μαζί να κοιτάμε τον ίδιο ουρανό, την ίδια θάλασσα, το ίδιο ηλιοβασίλεμα.
Δεν είναι παράπονο, είναι προσμονή, είναι που θέλω να είμαστε όλες τις ώρες μαζί. Φοβάσαι, μου είπες, την συνήθεια. Μου λείπεις όλες τις ώρες από δίπλα όταν δεν είμαστε μαζί.
Την ώρα που ο ήλιος βασιλεύει όμως, δύει και η δική μου καρδιά, γιατί δεν είσαι δίπλα μου. Αυτά τα ατελείωτα χρώματα στον ουρανό να παίζουν και να βάφουν τα πάντα στο πέρασμά τους.
Έλα να μου χαρίσεις ένα ηλιοβασίλεμα. Δικό μου να σε έχω έστω μία φορά εκείνη την ώρα. Αν δεν το τολμήσουμε, πώς θα το μάθουμε;
Άπλωσε το χέρι σου και άσε με να σε πάρω στο δικό μου ταξίδι.
Εκεί που δεν θα μας βρει κανείς.
Εκεί θα βρεις αυτά που δεν ήξερες ότι υπάρχουν.
Εκεί θα δεις ένα κόσμο που υπάρχει στην χώρα του μυαλού σου.
Εκεί θα ακούσεις μία μελωδία που θα είναι φτιαγμένη από εμένα και εσένα.
Εκεί που οι παλμοί από τις καρδιές μας θα χτυπούν σε έναν σκοπό μυστικό.
Μου χρωστάς ένα ηλιοβασίλεμα στην αγκαλιά σου…
https://thewomen.gr/
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου