Να σου χαλάει το κραγιόν, όχι τη μάσκαρα!
Αλήθεια, πόσα δάκρυα ξόδεψες για εκείνες τις φορές που σε άφησε στο “διαβάστηκε”, που σε ακύρωσε τελευταία στιγμή γιατί “κάτι προέκυψε”, που δεν ένιωθε έτοιμος να “βάλετε ταμπέλες σ’ αυτό που έχετε”; Πόσα δάκρυα σου στοίχισαν εκείνα τα “θα τα πούμε κάποια άλλη στιγμή…”, τα “είσαι υπερβολική, πώς κάνεις έτσι;”, τα “θέλω λίγο χρόνο να σκεφτώ…”; Κι όλα εκείνα τα αδιάφορα, χλιαρά βλέμματα, σε απάντηση στα γεμάτα αγάπη κι ελπίδα δικά σου; Κι εκείνα τα βράδια μοναξιάς που σε κέρασε, αφήνοντάς σε να αμφιβάλεις, να αναρωτιέσαι, να απορείς; Κι εκείνα τα διφορούμενα λόγια, κάθε φορά που ζητούσες ξεκάθαρες απαντήσεις;
Ψίχουλα για τα πάντα σου. Μισά για τα όλα σου. Πόσο άδικη συναλλαγή, πόσο άτιμη αποδοχή, πόσο ζόρικη παραδοχή…
Αυτό σου αξίζει αλήθεια; Τόσο αποτιμάς τον εαυτό σου; Τόσο υπολογίζεις την ψυχή σου; Πώς αντέχεις να σε ξεπουλάς τόσο φτηνά, με αντάλλαγμα λίγα κάλπικα νομίσματα; Αυτόν τον έρωτα περίμενες; Αυτόν ονειρευόσουν;
Αλήθεια, πόσες φορές έκλαψες για την υποτίμηση, τις προσβολές ή την αδιαφορία του; Πόσες φορές έκλαψες για τα σκληρά λόγια ή τις ατέλειωτες σιωπές του; Πόσες φορές έκλαψες γιατί αφέθηκες να χάσεις την αξιοπρέπειά σου, το χαμόγελό σου, τον ίδιο σου τον εαυτό;
Πόσες φορές έκλαψες και στις πόσες φορές θα καταλάβεις πως δεν βρίσκεσαι εκεί που πρέπει; Πως δεν είναι αυτό το μέρος που θα έπρεπε να θέλεις να είσαι, πως δεν είναι αυτή η αγκαλιά που θα έπρεπε να θέλεις να ανήκεις; Στις πόσες φορές θα πεις “τέρμα”; Ένα “τέρμα” ξεκάθαρο κι οριστικό;
Να είσαι με έναν άντρα που σου χαλάει το κραγιόν, όχι τη μάσκαρα – Μέριλιν Μονρόε
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου