Σου λείπω λες… Εγώ ή ο τρόπος που σ’ αγαπούσα;

 Σου λείπω λες… Εγώ ή ο τρόπος που σ’ αγαπούσα;

9 Φεβρουαρίου 2024

“Ο δολοφόνος λένε γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος…”. Κάτι τέτοιο συνήθως συμβαίνει και μ’ εκείνους που μπήκαν στην καρδιά μας, λέρωσαν κι έφυγαν νύχτα. Γιατί συνήθως αυτοί είναι που επιστρέφουν, εκείνοι που μπήκαν στη ζωή μας με μεγάλα, ευφάνταστα λόγια και που εντέλει εκτίμησαν λιγότερο, σεβάστηκαν λιγότερο, ένιωσαν λιγότερο. Αυτοί που δεν τους άξιζαν όσα τους χαρίστηκαν, αυτοί που σκότωσαν αισθήματα, αλήθειες, ψυχές… αυτοί οι “δολοφόνοι” γυρίζουν πάντα, επιστρέφουν διεκδικώντας αυτά που έχασαν.

Γιατί γυρίζουν αλήθεια; Για να δουν το χάος που δημιούργησαν και να πάρουν μια τζούρα απ’ τα αποκαΐδια, που θα δώσει ανάταση στο “εγώ” τους; Για να κερδίσουν λίγο ακόμη επιβεβαίωση που θα τονώσει την αυτοπεποίθησή τους; Γιατί δεν τους βγήκε το σχέδιο του “μπορώ και καλύτερα” κι αποφάσισαν να επιστρέψουν στα γνώριμα; Ή μήπως γιατί κατάλαβαν -έστω και αργά- πως δεν πρόκειται ξανά έτσι ν’ αγαπηθούν; Κι αλήθεια, για ποιον απ’ αυτούς τους λόγους τους αξίζει να βρουν ξανά ανοιχτές πόρτες;

“Ο δολοφόνος λένε γυρίζει πάντα στον τόπο του εγκλήματος…”. Και κάπως έτσι γύρισες κι εσύ, μήνες μετά, δάκρυα μετά, πόνους μετά. Γύρισες να διεκδικήσεις όσα τόσο εύκολα εγκατέλειψες, γιατί πια κατάλαβες λες. Γιατί έκανες λάθος λες. Γιατί μετάνιωσες λες. Γιατί μ’ αγαπάς λες. Γιατί σου λείπω λες… Εγώ σου λείπω αλήθεια; Εγώ ή ο τρόπος που σ’ αγαπούσα; Εγώ ή η στοργή κι η λατρεία που σου χάριζα; Εγώ ή η αλήθεια κι η ασφάλεια που σε γέμιζα; Εγώ ή όλα τα συναισθήματα που απλόχερα σου πρόσφερα; Εγώ ή όλα αυτά που δεν βρήκες άλλο “θύμα” να σου παρέχει ανιδιοτελώς;

Στέκεσαι μπροστά στην πόρτα μου, εκείνη που τόσο εύκολα έκλεισες πίσω σου φεύγοντας σαν κλέφτης και διεκδικείς να μπεις ξανά μέσα. Σου αξίζει λες; Αυτά τα ψήγματα συνείδησης που θαρρώ πως ακόμη κι εσύ έχεις, στο επιτρέπουν; Τολμάς να με κοιτάς στα μάτια και δεν χαμηλώνεις το βλέμμα; Κι αλήθεια, σκέφτηκες ποτέ αν όντως τα άξιζες όλα αυτά; Σκέφτηκες ποτέ αν άξιζα εγώ την δική σου συμπεριφορά και στάση; Σκέφτηκες ποτέ αν αυτή η σχέση ήταν επί ίσοις όροις; Σκέφτηκες τίποτα άλλο εκτός απ’ το “εγώ” σου, πριν ξαναχτυπήσεις την πόρτα μου;

Μ’ αγαπάς λες, μα όποιος αγαπάει δεν σκοτώνει καρδιά μου. Όποιος αγαπάει εκτιμάει, σέβεται. Όποιος αγαπάει δεν φεύγει χωρίς εξηγήσεις. Σου λείπω λες, μα εγώ σου λείπω αλήθεια ή ο τρόπος που σ’ αγαπούσα;

https://thewomen.gr/

Κική Γιοβανοπούλου