Ας ξανασυστηθούμε λοιπόν αφού το θες!
Άκου φίλε μου… μπορεί να με πεις περίεργο τρένο αν αυτό σε ικανοποιεί, αλλά δεν είμαι, παρεκτός και λογίζεται παράξενη η ξεκάθαρη στάση μου ως κοσμοθεωρία. Επίτρεψέ μου σε αυτήν την περίπτωση να ξανασυστηθώ.
Είναι τόσο απλό για μένα κι απορώ που δυσκολεύεσαι: μιλώ γλώσσα αλήθειας κι αξιώνω το ίδιο. Δίνω και δίνομαι άνευ ορίων κι οπωσδήποτε απαιτώ το αυτό. Είμαι και μπορώ να γίνω ο παράδεισος, αλλά αν με προκαλέσεις, άνετα θα βρεθείς στην κόλαση, χωρίς αυτό να σημαίνει πως δε θα βράζω στο διπλανό καζάνι.
Εσύ από την άλλη, μου συστήθηκες ως ο τύπος που διψά και λαχταρά όλα αυτά αν θυμάμαι. Κάπου παρακάτω, κάπως τα βρήκες λίγο μπαστούνια. Δε σου πριονίζω εγώ αγάπη μου το θρόνο που με πλήρη επίγνωση σου έφτιαξα. Μόνος σου δείχνεις να μη χωράς, να μη βολεύεσαι και εκείνος τρίζει επικίνδυνα.
Με χρεώνεις για ποιο πράγμα ακριβώς; Γιατί παραμένω αυτή η οποία ξεχώρισες, αγάπησες και επέλεξες; Μου καταλογίζεις τι, για να καταλάβω; Το ότι μένω πιστή σε όσα σε κέρδισαν, σου έλειπαν, σε γοήτευσαν και σε έκαναν άνθρωπο γεμάτο κι ολοκληρωμένο; Σε στενεύει η ευτυχία που ένιωσες σαν παπούτσι που δεν είναι πλέον στο νούμερό σου;
Άκου φίλε μου… πολλά μπορείς να ισχυριστείς για εμένα, αλλά σίγουρα όχι ότι άλλαξα. Σίγουρα όχι πως ξαφνικά περπατώ μόνη μου από επιλογή, αφήνοντας εσένα πίσω. Κι αν χρειάζεται επαναπροσδιορισμός των πάντων, δεν έχω πρόβλημα, γιατί εγώ είμαι εντάξει με μένα κι έχω υπάρξει εντάξει και με σένα. Κι αν με αναγκάζεις να ξανασυστηθούμε, δεν πειράζει, αρκεί να ξέρεις ότι είναι αυτό που είναι μαζί μου.
Δεν παρακαλώ, δε ζητιανεύω, δεν εκβιάζω και δεν πιέζω, μα δε διαπραγματεύομαι ούτε ψήγμα ψυχής πια. Τη δική μου ζωή την ορίζω εγώ μόνο με σωστά και λάθη. Αν αντέχεις κι αν συνεχίζεις να θέλεις το παραμικρό από όσα ήθελες… μείνε.
Αν νομίζεις πως είναι εύκολο να λύσεις τα σχοινιά, κάνε το, μα με δική σου ευθύνη.
Όσες φορές έκανες την παραμικρή απόπειρα να με στρίψεις από το δρόμο μου, βρήκες τοίχο. Ωστόσο δεν βρήκες τη δύναμη να υποδεχτείς καμία νέα μέρα χωρίς εμένα. Αυτό εμένα μου λέει πολλά. Εσένα όχι;
Δεν είμαι εδώ για κανέναν άλλο λόγο, παρά μόνο γιατί το θέλω κι ας έχω πειστεί πως ίσως είναι μάταιο ή λάθος. Άρα λοιπόν δε θέλω να χάσω επί της ουσίας το στοίχημα που έχω βάλει με τον εαυτό μου και το ρίσκο που τόλμησα να πάρω από τη ζωή. Άκου αγάπη μου… εγώ δε χρειάζομαι τώρα να μου ξανασυστηθείς. Κι όταν το ‘κανες, δε με ωφέλησε, αφού μόνη μου σε ανακάλυψα λίγο λίγο. Εγώ από την άλλη, είμαι βιβλίο ανοιχτό, όμως δες που φτάσαμε… να πρέπει να ξανασυστηθούμε. Ας γίνει κι έτσι κι ας είναι για καλό!
https://thewomen.gr/
Θώμη Μπαλτσαβιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου