Ήρθες αργά… τώρα μετράω πληγές…
Ήρθες αργά στην ζωή μου… Πέρασα από πόνο, κλάματα, ατέλειωτα “γιατί” και δυστυχία. Επένδυσα σε έναν άνθρωπο που δεν άξιζε αυτά που πήρε. Σε εκείνον που πούλησε ένα μεγάλο παραμύθι και εγώ ανίδεη και ευκολόπιστη, πίστεψα. Πίστεψα σε ένα παραμύθι, χωρίς η νεράιδα μου να μεταμορφώσει την κολοκύθα σε άμαξα και τα ποντίκια σε ολόλευκα άλογα. Χωρίς να χρειαστεί να φύγω στις 12 τη νύχτα. Χωρίς ούτε καν να μου φορέσει κανένα πριγκιπόπουλο το γοβάκι…
Έχω ραγισμένη καρδιά και κομματιασμένη ψυχή. Ό,τι και να κάνεις, ό,τι και να πεις, τίποτε δεν θα με πείσει. Ό,τι λόγια και να πεις δεν θα τα δεχτώ και δεν θα τα καταλάβω. Έρχομαι με πληγές από το παρελθόν και το παρόν. Δεν μπορείς να προχωρήσεις μαζί μου στο μέλλον.
Δεν θέλω να πληρώσεις τα λάθη εκείνου.
Δεν υπάρχει λόγος να επωμιστείς τα λάθη του.
Δεν εμπιστεύομαι κανέναν τώρα. Δεν ξέρω αν θα αλλάξει αυτό, αλλά τώρα δεν γίνεται αλλιώς.
Πολλές φορές οι άνθρωποι πληρώνουν τα λάθη άλλων, αυτών που πέρασαν και τους πόνεσαν. Η δυσπιστία τους είναι μεγάλη μετά από μία καταστροφική σχέση. Αν δεν θεραπεύσεις τις πληγές, θα συνεχίσει η πληγή να αιμορραγεί. Ακόμη αισθάνομαι αγάπη και απόγνωση ταυτόχρονα. Μην με ρωτήσεις πώς συμβαίνει… θέλω να είμαι ξεκάθαρη απέναντί σου, δεν γνωρίζω την απάντηση…
Άσε με να πολεμήσω με την θλίψη, τον εχθρό της ψυχής μου. Αν θες στάσου δίπλα μου, κράτα μου το χέρι και βοήθα με να σηκωθώ. Αυτός που πέρασε μου έφερε χειμώνες και καταιγίδες που σάρωσαν το μέσα μου. Δεν έμεινε τίποτε όρθιο στο πέρασμά του. Ίσως αν μπορέσω να σβήσω τα ίχνη του από την καρδιά μου και γιατρέψω τις πληγές μου, τότε να είμαστε μαζί. Δώσε μου αγάπη και πάρε μου το δηλητήριο που υπάρχει μέσα στην καρδιά μου. Ρίξτο στην πιο βαθιά θάλασσα να φύγει, να εξαφανιστεί από προσώπου γης. Να μην μπορέσει να πονέσει και να δηλητηριάσει την καρδιά κανενός.
Όμως στάσου δίπλα μου όπως λες και κράτα μου το χέρι… τώρα μετράω πληγές… ίσως αργότερα…
https://thewomen.gr/
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου