Σ’ αναζητώ…
9 Φεβρουαρίου 2024
Στο μέσο της απέραντης θάλασσας βρέθηκα για άλλη μια φορά, μέσα στα σκοτάδια να κρατάω την ελπίδα στο ένα χέρι ότι θα σε βρω ξανά. Μέσα σε αυτό το φανάρι που φωτίζει το απόλυτο σκοτάδι, είναι η μορφή σου που έτσι ξαφνικά χάθηκε.
Σήμερα αυτό το βράδυ δεν υπάρχει φεγγάρι, ούτε αστέρια, ο ουρανός γεμάτος σύννεφα κι εγώ με την ελπίδα στο χέρι εσένα αναζητώ. Ομίχλη παντού, μα εγώ δεν φοβάμαι, έχω την αγάπη φυλαχτό.
Μια αγάπη που θέλω πάλι να βρω, που κάποιος μου την έκλεψε και χάθηκε στο σκοτάδι που κατοικώ. Εκεί, στην άβυσσο αναζητώ το φιλί σου που θα ανάψει την φλόγα του κορμιού μου, θα ζεστάνει την ψυχή μου και δεν θα κρυώνω πια, δεν θα είμαι μόνη ξανά.
Πού χάθηκες; Μήπως στο βυθό άφησες την ψυχή σου για να σε βρω;
Τίποτα δεν με σταματάει, θα γυρίσω όλες τις θάλασσες, τα ποτάμια και τις λίμνες για να σε βρω ξανά.
Γιατί η ψυχή σου σκόρπισε σαν στάχτη στο νερό.
Αγάπη μου, όσο βαθιά κι αν χρειαστεί να βουτήξω, στο τέλος θα σε βρω, στην αγκαλιά σου θα χωθώ. Μέχρι τότε το φανάρι θα κρατώ, αυτή την ελπίδα που μου φύτεψες λίγο πριν χαθείς. Θα σε βρω, το ξέρω, γιατί η αγάπη μας δεν ήταν κάτι κοινό, ήταν αυτό που με έκανε να ζω, να αναπνέω, ήταν το όνειρο που από παιδί ήθελα να έχω.
Εκεί, στο απέραντο, στην μέση της θάλασσας αν και μόνη, σε νιώθω να με κρατάς όπως στο τελευταίο λεπτό, τότε που είπες σ’ αγαπώ και έφυγες για ταξίδι μακρινό.
Μια ελπίδα μένει ζωντανή, που δίνει φως στην ζωή, οι αναμνήσεις σου δίνουν δύναμη ότι έζησε έρωτα αληθινό.
Δεν φοβάμαι να βουτήξω στο κρύο το νερό, γιατί με το κορμί σου θα ζεστάνεις το κορμί μου.
Κάθε βράδυ θα παίρνω την βάρκα και θα σε αναζητώ, ποτέ δεν θα κουράστω να ψάχνω να σε βρω. Μόνο εκεί στο υγρό στοιχείο σε αισθάνομαι ακόμα ζωντανό, μόνο εκεί ξέρω πως η ψυχή μου ηρεμεί και η καρδιά μου από κενή, γεμίζει αγάπη αληθινή.
https://thewomen.gr/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου