Via Gulli – ποίημα
Τι δουλειά είναι αυτή, ε;
Τι είδους δουλειά είναι;
Έχουμε να φάμε
—ήρθε η ομελέτα.
Να βάλεις μπόλικη μοτσαρέλα πάνω.
Δεν την τρως;
Ήρθαν και οι πατάτες.
Μην τις βάζεις στο στόμα δύο – δύο.
Έναν αιώνα πριν είχαμε κυριεύσει τους ωκεανούς.
Από εκεί μας ήρθαν και οι πατάτες.
Παρηγορήσου.
Τα ερείπια θάβονται στο χώμα.
Λένε πως ο χαλκός δεν οξειδώνεται στην τύρφη
και μυρίζει ακόμα κάτι από τον ιδρώτα του γλύπτη.
Η οσμή αναστατώνει τις γυναίκες μας.
Καλύτερα η δόξα να παραμένει κρυφή
αλλιώς θα βασανίζει ολόκληρες γενιές
θα μας θυμίζει την αναπηρία μας
την ανημποριά μας
—θα γεννηθούν στείρες μανάδες
άνδρες που δεν θα είναι άνδρες.
Δεν θα γίνονται πια πόλεμοι.
Θα είναι κρίμα.
Φάε την ομελέτα σου
και θάψε τα αποφάγια.
Σε λίγο θα νυχτώσει.
Χθες ευτυχώς πνίγηκε απότομα ο ήλιος.
Τι εφιάλτης αυτό το καλοκαίρι…
Τι είδους δουλειά είναι αυτή;
Τρίτη πρωί, είπες;
Με ό,τι έχεις,
παρηγορήσου.
© Copyright 2023 Σούκουλης Δημήτρης – All Rights Reserved
Το ποίημα με τίτλο «Via Gulli» δημοσιεύτηκε στο 28° τεύχος του Λογοτεχνικού δελτίου, το Δεκέμβρη του 2023. Ευχαριστώ θερμά τον Κο Αντώνη Χαριστό για την δημοσίευσή του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου