Όταν είναι στο τιμόνι η καρδιά, δύσκολα κυβερνάς το μυαλό…
Έρχεται εκείνη η στιγμή, που το μυαλό σου δεν μπορείς να το ακούσεις. Γιατί; Γιατί πολύ απλά η καρδιά δεν υπακούει στους κανόνες του μυαλού. Είναι εκείνες οι στιγμές που σε σκέφτομαι όσο και αν δεν πρέπει. Όσο και αν έβαλα τον εαυτό μου να μου υποσχεθεί ότι δεν θα υποκύψει στα συναισθήματα που έχω όταν με παίρνεις στο τηλέφωνο και εγώ προσπαθώ να θυμηθώ πόσο κακό μου έκανες. Πόσες υποσχέσεις δεν κράτησες… κι όμως όταν σε βλέπω να με κοιτάς κατάματα όταν τύχει να συναντηθούμε, το σώμα μουδιάζει και το αίμα παγώνει. Μένω να σε κοιτάω σαν να είμαι ένα ψυχρό μάρμαρο που αν με αγγίξεις θα καταλάβεις πόσο δυνατή φωτιά μου καίει τα σωθικά μου.
Βγαίνω με παρέες έξω για να σε ξεχάσω, όμως στην πραγματικότητα αυτό που αποζητά η καρδιά μου είναι να σε δω να μπαίνεις και να έρθεις να απλώσεις το χέρι σου και να με πάρεις μία αγκαλιά. Μία αγκαλιά σαν αυτές που χανόμουν μέσα τους και μύριζα την μυρωδιά σου. Αυτή την μυρωδιά που έχει μείνει στο σπίτι, στα ρούχα μου, στα σεντόνια. Είναι λες και έχει και αυτό ποτίσει από εσένα.
Πού είσαι αγάπη μου; Γύρνα πίσω…
Πες ότι δεν θα με προδώσεις ποτέ και εγώ θα είμαι μαζί σου όπως την πρώτη στιγμή που ένιωσα το βλέμμα σου να καίει το δέρμα μου…
Πες ότι θα υπάρξει μία δεύτερη φορά που θα είναι αυτό που μας αξίζει και η πρώτη να ξεθωριάσει…
Πες ότι θα είσαι εκεί και εγώ θα έρθω τρέχοντας να σε αγκαλιάσω, να σε αγαπήσω και να σε κρατήσω για πάντα εδώ.
Ξέρεις κάτι; Εγώ είμαι παιδί της καρδιάς. Όταν κυβερνάει η καρδιά… το τιμόνι δεν υπακούει στο μυαλό!
https://thewomen.gr/
Στέλλα Παζάλου
Russet Feelings by Stella
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου