Γιατί δεν χωράς πια στον δικό μου κόσμο!
Ένα το κρατούμενο, θα πω στο μέτρημα της ψυχής μου και θα απολογηθώ σε μένα και μόνο, με αιτία και αφορμή εσένα και πάνω απ’ όλα τη διαίρεσή σου. Ποτέ δε θέλησες να ασχοληθείς με προσθέσεις, παρά να αφαιρείς, συναισθήματα, λόγια κα ένα παραπάνω, εικόνες και αποτυπώσεις της. Ίσως από καμιά φορά, στο πέρασμα των χρόνων, να γνώρισα και τον πολλαπλασιασμό0, αλλά όχι με θετικό πρόσημο, παρά με αφαιρετική διάθεση και προδιάθεση έλλειψης και ελλειπτικών τροχιών ανάμεσά μας.
Τι να το κάνω αν παραδεχόσουν πως ήσουν τάχα του Δημοτικού, εμένα δε μου ‘λεγε τίποτα αυτό. Ο μπαμπάκας μου του δημοτικού ήταν και η μανούλα μου, αλλά από παιδεία, βάζαν τα γυαλιά στα μάτια ακόμα και στους Πανεπιστημιακούς. Δε μ’ αγγίζει το μορφωτικό επίπεδο, όσο το πνευματικό, το επίπεδο παιδείας, αλλά εσύ ξέχασα, είχες εξειδικευτεί στο παίδεμα και στην τυραννία. Μα τώρα που τα γράφω και τα συλλογίζομαι, τίποτα πια δε θα μου κάνει εντύπωση αν μάθω όταν κατάφερες να με χειριστείς τόσα χρόνια και εγώ ο χαλβάς, δεν το πήρα χαμπάρι.
Καλά λένε η αγάπη είναι και τυφλή, αλλά και άοσμη θα συμπληρώσω τώρα πια κι εγώ απ’ τη μεριά μου. Χαμπάρι δεν πήρα την δυσοσμία της ψυχής σου και την σαπίλα της καρδιάς σου. Μάλλον η μάσκα σου θα ‘ταν τόσο απόλυτα εφαπτόμενη, που θα κάλυπτε και τα εσώψυχά σου και ερμητικά κλειστή, προστάτευε απ’ την κακοσμία του είναι σου. Ναι, μήνες τώρα, μέρες σημαντικές για μένα, η απουσία σου σηματοδότησε και την παντελή σου απραξία και κυρίως τον επιδιωκόμενο εκ μέρους μου, αφανισμό σου.
Βλέπεις στο δικό μου τον κόσμο, είναι οι άξιοι και ικανοί κι όχι οι ψεύτικοι και διπρόσωποι. Οι επαίτες του έρωτα και οι ζιγκολό της δεκάρας του τότε και του ευρώ του σήμερα, έχουν θέση μόνο σε λοταρίες και κληρώσεις γυναικών με τεράστια απογοήτευση! Μόνο η απελπισία θα τις ωθούσε σε σένα. Δεν είσαι αυτός που αγάπησα, παρά αυτός ο μεταλλαγμένος που σιχαίνεται όλο μου το είναι.
https://thewomen.gr/
Άννα Ζανιδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου