Όποιος έχει κουραστεί να εξηγεί, μιλάει με σιωπές…
Να είσαι ειλικρινής, να επικοινωνείς ουσιαστικά. Να λες αυτό που σ’ ενοχλεί, να διευκρινίζεις αυτό που σου αρέσει, να δηλώνεις αυτό που σε πονάει. Ν’ ανοίγεις την ψυχή σου στον άνθρωπό σου χωρίς ν’ αφήνεις σκιές. Να ορίζεις ξεκάθαρα τις κόκκινες γραμμές και τα όριά σου… Μόνο έτσι μπορεί μια σχέση να παραμείνει ζωντανή και υγιής. Κι αν αυτό επιθυμείς για το “μαζί” σας, πρέπει να “παίζεις μ’ ανοιχτά χαρτιά”. Γιατί μόνο μ’ ένα “καθαρό (εκατέρωθεν) παιχνίδι”, μπορεί ένα “μαζί” να υπάρχει επί της ουσίας. Μα στο “εκατέρωθεν” βρίσκεται το κλειδί. Γιατί αν όλο αυτό είναι μονόπλευρο, τότε κουράζει, διαλύει αυτόν που προσπαθεί. Και κάπως έτσι πεθαίνουν τα “μαζί”…
Είναι δύσκολο να προσπαθείς για δύο, να παλεύεις για δύο, να αγαπάς για δύο και μια μεγάλη αλήθεια είναι πως όταν προσπαθείς μόνος, κουράζεσαι τόσο, που στο τέλος παραιτείσαι. Γιατί δεν είναι εύκολο να μιλάς και να μην σ’ ακούν, να εξηγείς και να μην σε καταλαβαίνουν, να πασχίζεις και να δείχνουν αδιαφορία. Και κάπου εκεί παίρνει το λόγο η σιωπή. Γιατί όποιος έχει πια κουραστεί να εξηγεί, αρχίζει να μιλάει με σιωπές. Κι αυτή είναι μια μη αναστρέψιμη κατάσταση.
Γιατί όταν πάρει το λόγο η σιωπή, να ξέρεις πως δεν έχει μείνει πια τίποτα να σώσεις, δεν έχει μείνει τίποτα για να παλέψεις. Σαν κινούμενη άμμος ρουφά μέσα της κάθε συναίσθημα και κλέβει το οξυγόνο του. Μην σε τρομάζουν οι φωνές, είναι σημάδι πως υπάρχει ακόμη κάτι ζωντανό, τις σιωπές να φοβάσαι, αυτές ορίζουν το τέλος. Εκείνες οι ατέλειωτες σιωπές είναι που κραυγάζουν άηχα το φινάλε…
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου