Δεν εκβιάζονται τα συναισθήματα. Ένιωσα και προσπάθησα. Δεν ένιωσες κι αποχώρησες…
Αλλιώς το περίμενα. Ήλπιζα πως η μαγεία της αγάπης μου θα κατάφερνε να σε τυλίξει, να σε αποπλανήσει, να σε κάνει δικό της. Ήλπιζα πως ίσως είχα την τύχη να γίνω για σένα, ότι ήσουν εσύ για μένα. Πολύ πριν σ’ αγγίξω. Πολύ πριν σε φιλήσω. Πολύ πριν σε νιώσω κοντά μου.
Αλλιώς το περίμενα. Ήλπιζα πως θα καταλάβαινες. Θα ένιωθες. Θα έβλεπες πως όλα μέσα μου φώναζαν το όνομά σου και αιμορραγούσαν. Ήλπιζα πως θα μπορούσες να δεις την αλήθεια όσων νιώθω στο βλέμμα μου. Πως θα τα καταλάβαινες και θα τα εκτιμούσες.
Τίποτα απ’ όσα ήλπιζα δεν συνέβη. Τίποτε απ’ όσα περίμενα δεν έγινε. Όλα έγιναν αλλιώς και… διάβολε, κράτησαν τόσο λίγο!
Προχώρησες, αφήνοντάς με πίσω. Δεν έκανα βήμα να σε κυνηγήσω. Δεν προσπάθησα να σε σταματήσω. Δεν μπήκα εμπόδιο στο δρόμο σου. Έμεινα απλός παρατηρητής της ζωής σου. Απλός θεατής σ’ ένα έργο, που θα έδινα τη μισή μου ζωή για να πρωταγωνιστούσα.
Δεν σου ζήτησα εξηγήσεις. Δεν προσπάθησα να σε μεταπείσω. Προτίμησα να πνιγώ μέσα σ’ όλα όσα ένιωθα, παρά να καταλάβεις το πόσο με πόνεσε που δεν τα εκτίμησες. Προτίμησα να πνιγώ μέσα σε όλα όσα δεν σου είπα, παρά να με δεις να γονατίζω. Φόβος; Εγωισμός; Αξιοπρέπεια; Δεν ξέρω… Δεν ξέρω και δεν νομίζω ότι έχει και σημασία πια.
Αλλιώς το περίμενα, ίσως αλλιώς το περίμενες κι εσύ. Ίσως ζητούσες άλλα πράγματα. Ίσως σε τρόμαξαν τα πολλά μου ή ίσως ακόμη κι αυτά, ήταν λίγα για σένα. Δεν σου κρατώ κακία, δεν εκβιάζονται τα συναισθήματα. Ένιωσα και προσπάθησα. Δεν ένιωσες κι αποχώρησες.
Τουλάχιστον τώρα ξέρω, πως όσο δυνατά κι αν φωνάζει μια ψυχή “Σ’ αγαπώ!”, ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι θα εισακουστεί.
Τουλάχιστον τώρα ξέρεις, πώς είναι να σ’ αγαπάνε απόλυτα κι ολοκληρωτικά.
Δούναι και λαβείν… Έτσι είναι οι σχέσεις!
Κική Γιοβανοπούλου
https://thewomen.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου