Γιατί με είχες καρδιά μου, από εκείνο το πρώτο μας φιλί…
Μαθημένη από πάντα να μην ανοίγομαι, να θέλω χρόνο για να εμπιστευτώ, να κάνω μικρά, επιφυλακτικά βήματα.
Μαθημένη να μετρώ προσεχτικά τα λόγια μου, να μην ενθουσιάζομαι εύκολα, να περιμένω αποδείξεις για όσα ακούω, πριν τα πιστέψω.
Μαθημένη να προστατεύω με κάθε τρόπο την ψυχή μου, μην τυχόν και πληγωθεί από μεγάλα λόγια και ψεύτικες υποσχέσεις.
Ένα μικρό, φοβισμένο παιδί, ντυμένο με πανοπλίες.
Ένα μικρό παιδί, κρυμμένο πίσω από τείχη και διπλοκλειδωμένες πόρτες.
Ένα πεισματάρικο παιδί που αρνιόταν να παραδοθεί πριν σιγουρευτεί κι ας ήξερε πως ίσως έτσι χάνει όλη την ομορφιά του έρωτα.
Κι όλα αυτά από φόβο, έναν φόβο που μαγικά εξαφάνισες μ’ ένα φιλί…
Και τώρα εδώ, να σε κοιτώ στα μάτια και να γεμίζει χρώματα η ψυχή μου.
Και τώρα εδώ, να κοιτώ κοροϊδευτικά την λογική και το μυαλό μου, μπροστά απ’ τα ανοιχτά χαρτιά μου.
Και τώρα εδώ, να σε κοιτώ να κρατάς στα χέρια σου τα κλειδιά της καρδιάς μου κι εγώ ήρεμη να γέρνω στον ώμο σου.
Τι κι αν το μυαλό μου απ’ την πρώτη στιγμή ούρλιαζε πως ήταν λάθος;
Τι κι αν η λογική μου φώναζε απ’ το πρώτο δευτερόλεπτο πως δεν πρέπει;
Ακούει η καρδιά; Γιατί καρδιά μου, με είχες ήδη! Με είχες ήδη απ’ το πρώτο μας φιλί!
https://thewomen.gr/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου