Νιώθω να με πνίγουν οι αναμνήσεις του χθες…
Έρχονται οι θύμισες από το παρελθόν, σε στιγμές που το μυαλό προσπαθεί να ξεκουραστεί. Άνθρωποι που είναι μακριά και σου λείπουν γιατί σας χώρισε η απόσταση. Υπάρχουν όμως και οι άνθρωποι που έφυγαν νωρίς και οι στιγμές μαζί τους είναι σαν να έγιναν όλα εχθές. Σαν εχθές κρατούσα στην αγκαλιά μου το κορμί σου αγάπη μου μεγάλη, ακόμα κι αν πέρασαν χρόνια, νομίζω ότι ήταν χθες που σε αποχαιρετούσα, σαν ο χρόνος να σταματάει όταν οι αναμνήσεις σε τυλίγουν. Ένα τελευταίο βλέμμα και μία τελευταία αγκαλιά σε μια φίλη, αδερφή ψυχή που νωρίς πέταξε μακριά από κάθε πόνο και κακία. Δεν γεννήθηκες για αυτό τον κόσμο, η ψυχή σου αθώα και διάφανη, δεν χωρούσε σε τούτο τον τόπο. Εκεί ψηλά στον ουρανό το χαμόγελό σου φωτίζει όλα τα αστέρια.
Όσες όμορφες αναμνήσεις κι αν έχεις περάσει, οι άσχημες πολλά βραδιά έρχονται και σε πνίγουν, γίνονται μια θηλιά. Πνίγεσαι ξανά και ξανά και όλα θυμίζουν το χθες. Ένα χθες που είναι τόσο κοντά σου, ακόμα κι αν πέρασαν δέκα χρόνια, αυτό το χθες δεν φεύγει από μέσα σου. Αυτές οι στιγμές του χθες δεν ξεθωριάζουν, παίζονται μπροστά σου ξανά και ξανά, σαν ταινία που πάτησες το κουμπί της επιστροφής γιατί το μπροστά πλέον δεν υπάρχει. Κάθομαι στο σκοτάδι και μέσα σε μια μπάλα φωτός όλες οι σημαντικές στιγμές παίζουν μπροστά μου σαν τίποτα να μην άλλαξε, σαν να μην προχωράει η ζωή. Μια ζωή που το τώρα κόλλησε στο χθες.
https://gynaikaeimai.com/
Άνδρεα Αρβανιτίδου
https://www.andreaarvanitidou.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου