Ιστορίες Μπονζάι -- Τζί­μης Πα­νού­σης: Φᾶ­τε μά­τια ψά­ρια -- Πλανόδιον -

Τζί­μης Πα­νού­σης: Φᾶ­τε μά­τια ψά­ρια

Φᾶ­τε μά­τια ψά­ρια

 

Πλανόδιον - Ιστορίες Μπονζάι

Ο ΖΕΣΤΟ  αὐ­γου­στι­ά­τι­κο βρά­δυ μὲ βρί­σκει ταμ­που­ρω­μέ­νο ἔ­ξω ἀ­πὸ τὶς γρί­λι­ες ἑ­νὸς λου­τρο­καμ­πι­νὲ μιᾶς βί­λας στὴ Νέ­α Κη­φι­σιά. Τὸ ὀ­φθαλ­μο­φα­νές, ἐκ τῶν συμ­φρα­ζο­μέ­νων, τῆς ἰ­δι­ό­τη­τός μου, ἀ­πο­σα­φη­νί­ζε­ται πλή­ρως μὲ τὴν ἐμ­φά­νι­ση στὸν ὑ­πὸ πα­ρα­τή­ρη­ση λου­τρο­καμ­πι­νὲ τῆς ἰ­δι­ο­κτή­τριας τῆς βί­λας. Προ­κε­ται πε­ρὶ γκο­με­νά­ρας, ἡ­μί­γυ­μνης, γύ­ρω στὰ τριά­ντα, μὲ τὶς βυ­ζά­ρες της ν' ἀ­νε­βο­κα­τε­βαί­νουν σὲ κά­θε της κί­νη­ση, χα­ρί­ζον­τάς μου ἕ­να θέ­α­μα ποὺ δι­και­ώ­νει ἀ­πό­λυ­τα τὴ δρά­ση τῆς συμ­πα­θοῦς τά­ξε­ως τῶν μπα­νι­στηρ­τζή­δων. Ἡ ἔ­ξα­ψή μου φτά­νει στὸ ἀ­προ­χώ­ρη­το ὅ­ταν ἡ γκο­με­νά­ρα, μὲ μιὰ ἀ­πο­φα­σι­στι­κὴ κί­νη­ση, κα­τε­βά­ζει τὸ μο­να­δι­κὸ ἐ­σώ­ρου­χο ποὺ φο­ροῦ­σε ἀ­πο­κα­λύ­πτον­τάς μου ἕ­να θε­σπέ­σιο καὶ ἡ­δο­νι­κὸ κω­λα­ρά­κι. Μὲ στα­θε­ρὲς κι­νή­σεις, ἡ ἀ­νυ­πο­ψί­α­στη ἰ­δι­ο­κτή­τρια ἀ­να­ση­κώ­νει τὸ κα­πά­κι τῆς του­α­λέ­τας, καὶ πρὶν προ­λά­βει κα­λὰ κα­λὰ νὰ κα­θί­σει ἀρ­χί­ζει νὰ κλά­νει, συ­νέ­χεια καὶ δυ­να­τά, ἐ­νῶ τὸ χα­ρα­κτη­ρι­στι­κὸ πλὰφ τῆς πρώ­της κου­ρά­δας ἔρ­χε­ται νὰ ὁ­λο­κλη­ρώ­σει τὸ ξάφ­νια­σμά μου. Ἡ μπό­χα τῆς σκα­τί­λας, ἀ­να­με­μιγ­μέ­νη μὲ τὴ μυ­ρω­διὰ τοῦ σκο­τω­μέ­νου αἵ­μα­τος τῆς πε­ρι­ό­δου, κα­θὼς καὶ ἡ θέ­α τῆς μα­τω­μέ­νης σερ­βι­έ­τας μπρο­στὰ στὰ πό­δια τῆς γκο­με­νά­ρας, ἔ­κα­νε ἀ­δύ­να­τη τὴ συ­νέ­χεια τῆς πα­ρα­τή­ρη­σης. Κου­φά­λα δη­μι­ουρ­γέ, τὰ πάν­τα ἐν σο­φί­α ἐ­ποί­η­σες!

ΠΗ­ΓΗ: ΜΙ­ΚΡΟ­Α­ΣΤΙ­ΚΗ ΚΑ­ΤΑ­ΣΤΡΟ­ΦΗ, ΕΚΔ. Ο­ΠΕ­ΡΑ, Α­ΘΗ­ΝΑ, 2005.

[ΑΥ­ΤΟ-ΕΡ­ΓΟ­ΒΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΟ Α­ΠΟ ΤΗΝ ΕΚ­ΔΟ­ΣΗ ΠΟΥ­ΣΤΕΥ­Ε ΚΑΙ ΜΗ Ε­ΡΕΥ­ΝΑ, ΕΚΔ. Ο­ΠΕ­ΡΑ, Α­ΘΗ­ΝΑ, 2005:]

ΤΖΙ­ΜΗΣ ΠΑ­ΝΟΥ­ΣΗΣ. ΓΕΝ­ΝΗ­ΘΗ­ΚΕ ΤΟ 1954, ΣΤΙΣ 12 ΦΕ­ΒΡΟΥ­Α­ΡΙ­ΟΥ, ΛΙ­ΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ 12 ΤΑ ΜΕ­ΣΑ­ΝΥ­ΧΤΑ [...]. ΓΡΑ­ΦΕΙ ΤΡΑ­ΓΟΥ­ΔΙΑ, ΒΙ­ΒΛΙ­Α ΚΑΙ ΚΑ­ΝΕΙ ΕΚ­ΠΟΜ­ΠΕΣ ΣΤΟ ΡΑ­ΔΙ­Ο­ΦΩ­ΝΟ Α­ΠΟ ΤΟ 1988. ΞΕ­ΚΙ­ΝΗ­ΣΕ ΤΗΝ ΚΑ­ΡΙ­Ε­ΡΑ ΤΟΥ ΕΝ­ΝΕ­Α ΧΡΟ­ΝΩΝ ΠΑΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΚΑ­ΡΑΓ­ΚΙ­Ο­ΖΗ, ΜΕ ΑΥ­ΤΟ­ΣΧΕ­ΔΙ­ΕΣ ΦΙ­ΓΟΥ­ΡΕΣ Α­ΠΟ Ε­ΞΩ­ΦΥΛ­ΛΑ ΠΕ­ΡΙ­Ο­ΔΙ­ΚΩΝ, Ε­ΞΩ Α­ΠΟ ΤΑ ΣΥΡ­ΜΑ­ΤΑ Ι­ΔΡΥ­ΜΑ­ΤΟΣ Α­ΠΡΟ­ΣΑΡ­ΜΟ­ΣΤΩΝ ΠΑΙ­ΔΙ­ΩΝ ΣΤΟ ΧΟ­ΛΑΡ­ΓΟ. Ε­ΧΕΙ ΑΛ­ΛΕΡ­ΓΙ­Α ΣΤΟ Ο­ΠΑ­ΔΙ­ΛΙ­ΚΙ Ο­ΛΩΝ ΤΩΝ ΤΥ­ΠΩΝ, Α­ΠΟ ΚΟΜ­ΜΑ­ΤΑ ΚΑΙ ΟΡ­ΓΑ­ΝΩ­ΣΕΙΣ ΜΕ­ΧΡΙ ΠΟ­ΔΟ­ΣΦΑΙ­ΡΙ­ΚΕΣ Ο­ΜΑ­ΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑ­ΤΡΙ­ΔΕΣ. ΣΙ­ΧΑΙ­ΝΕ­ΤΑΙ ΤΟΥΣ Α­ΜΕ­ΡΙ­ΝΑ­ΝΟ­ΤΣΟ­ΛΙΑ­ΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΝΕ­Ο­ΓΕ­ΝΙ­ΤΣΑ­ΡΟΥΣ ΕΚ­ΣΥΓ­ΧΡΟ­ΝΙ­ΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗ­ΜΑ­ΤΟ­ΔΟΥ­ΛΟΥΣ ΑΡ­ΠΑ­ΚΟ­ΛΑ­ΤΖΗ­ΔΕΣ [...]. ΚΟΜ­ΠΟΡ­ΡΗ­ΜΟ­ΝΕΙ Ο Ι­ΔΙΟΣ, Ο­ΤΙ ΟΥ­ΔΕ­ΠΟ­ΤΕ ΣΥΓ­ΚΙ­ΝΗ­ΘΗ­ΚΕ Α­ΠΟ ΤΟ ΝΤΕΡ­ΜΠΙ ΤΩΝ ΑΙ­Ω­ΝΙ­ΩΝ ΑΝ­ΤΙ­ΠΑ­ΛΩΝ ΔΟ­ΞΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗ­ΜΑ­ΤΟΣ (ΤΟ ΠΑΙ­ΖΕΙ ΣΤΑΝ­ΤΑΡ ΧΙ, ΚΑΙ ΜΑ­ΛΙ­ΣΤΑ ΜΗ­ΔΕΝ ΜΗ­ΔΕΝ). ΣΥΜ­ΠΑ­ΓΗΣ ΚΑΛ­ΛΙ­ΤΕ­ΧΝΗΣ ΒΑ­ΡΕ­ΩΝ ΒΑ­ΡΩΝ, Ε­ΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑ­ΤΗ ΤΟΥ Ε­ΝΑ ΒΑ­ΡΥ ΕΜ­ΦΡΑΓ­ΜΑ ΚΙ Ε­ΝΑ ΒΑ­ΡΥ ΕΓ­ΚΕ­ΦΑ­ΛΙ­ΚΟ, ΑΛ­ΛΑ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΕΙ Α­ΠΤΟ­Η­ΤΟΣ (;) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥ­ΧΗ: «ΝΑ ΜΑΣ Ε­ΧΕΙ Ο ΘΕ­ΟΣ ΓΕ­ΡΟΥΣ ΝΑ ΜΠΟ­ΡΟΥ­ΜΕ Ν’ ΑΡ­ΡΩ­ΣΤΗ­ΣΟΥ­ΜΕ, ΔΙ­Ο­ΤΙ Η ΑΡ­ΡΩ­ΣΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑ­ΠΑ­ΚΙ ΔΕ ΛΕ­ΕΙ, ΕΙ­ΝΑΙ ΤΟΥ­ΜΑ­ΤΣΙ­ΛΑ....».

ΕΙ­ΚΟ­ΝΑ: ΑΤ­ΤΙΚΗ Ε­ΡΥΘΡΟ­ΜΟΡΦΗ ΚΥ­ΛΙ­ΚΑ, ΠΟΥ Α­ΠΟ­ΔΙ­ΔΕ­ΤΑΙ ΣΤΟΝ ΑΓ­ΓΕΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΟ ΑΜ­ΒΡΟ­ΣΙΟ, ΠΕΡ. 510-500 Π.Χ. (ΒΟ­ΣΤΩ­ΝΗ, ΜΟΥ­ΣΕΙΟ ΚΑ­ΛΩΝ ΤΕ­ΧΝΩΝ).

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/