Σχέσεις fast food…
H pop κουλτούρα έχει επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις ζωές μας. Δεν μας έφταναν οι παλαιομοδίτικες αντιλήψεις και ιδέες των χρόνων που πέρασαν, ήρθαν και προστέθηκαν άλλες τόσες. Επηρεάστηκαν βαθιά νοητικά «κομμάτια» του εαυτού μας, που πολλές φορές είμαστε ανίκανοι να το αντιληφθούμε. Όλα κυλούν τόσο μηχανικά και γρήγορα, που με την ταχύτητα του διαδικτύου, διαχέονται παντού. Πρότυπα ομορφιάς, κοινωνικές και πολιτικές αντιλήψεις, συμπεριφορές, καθώς και τρόποι ζωής, αλληλοεπηρεάζονται διαρκώς. Πόσο μάλλον οι ανθρώπινες σχέσεις σε όλες τις εκφάνσεις τους (φιλικές, επαγγελματικές, ερωτικές κλπ.). Πάντοτε το ρομαντικό ήταν το άπιαστο. Κάπως έτσι πάει το σενάριο… Αγόρι κορίτσι κοιτάζονται και με την πρώτη ματιά, ο θεός έρωτας τους χτυπάει με το άτακτο τόξο του και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς… καλύτερα ή μήπως χειρότερα; Όλα ξεπερνιούνται και η κάθε δυσκολία, αν υπάρχει αληθινή αγάπη και θέληση. Ναι, το να είναι ένας έρωτας αμοιβαίος και αληθινός, είναι ευλογία. Στη σημερινή εποχή όμως, όλο αυτό κάπου δεν «κολλάει». Ή μάλλον είναι κάτι σπάνιο..
«Ταχυφαγείο» σχέσεων θα μπορούσα να περιγράψω τη νέα τάση. Τελικά, όσο κακό μας κάνει το γρήγορο φαγητό, άλλο τόσο και οι γρήγορες σχέσεις; Ξεπέτες της μιας βραδιάς, της μιας βδομάδας, του ενός μηνός κ.ο.κ. «Επιδερμικές αγάπες που κυλούν στο σιφόνι του ντουζ» όπως είχαμε γράψει κάποτε. Πάθη που έσβησαν με το πρώτο φως της ημέρας. Ονόματα που ξεχάστηκαν μετά την πρώτη χειραψία και το βιαστικό άγγιγμα. Πόνος, ο οποίος κρύφτηκε πίσω από ένα ανούσιο φιλί για κάποιες ώρες. Επικαλύψεις, ένα σωρό επικαλύψεις! Πόσες μπορούμε να πλάσουμε; Άπειρες, ίσως όσες αντέχει η συνείδησή μας. Πρόσκαιρη ανακούφιση, μα γεμάτη άγχος και ανασφάλεια. Μετράς μετράς και για μια στιγμή σταματάς. Η μια απόφασή σου μετά την άλλη, παίζουν σε αργή κίνηση μπροστά στα μάτια σου, ώσπου έρχεται η διαπίστωση. Mea culpa! Mea culpa!
Είναι λάθος μεγάλο, μα το συνεχίζεις αδιαμαρτύρητα. Δεν υπάρχει ευθύνη λες. Εγώ ξέρω ότι ο καθένας είναι υπεύθυνος των πράξεων του. «Πληγώνομαι», «Δεν βρίσκω κάτι να με γεμίζει..», «Δεν υπάρχουν σωστές γυναίκες/άντρες» λες και ξαναλές για να δικαιολογηθείς. Περνάνε τα χρόνια και δεν βρίσκεις τι σε γεμίζει. «Μα δε βλέπεις; Όλοι αυτό κάνουν, ζουν τη ζωή τους χωρίς δεσμεύσεις και πόνο!» ακούς συχνά. «Κάντο κι εσύ, θα έχεις το κεφάλι σου ήσυχο…». Αλήθεια; Ναι, αν δεν ξέρω τι επιζητάω και δεν τα έχω βρει με τον εαυτό μου, αυτό θα κάνω φίλε μου! Σου το εγγυώμαι στο 100%. Θα το κάνω… και μετά; Θα ξυπνήσω μια μέρα και δεν θα με αναγνωρίζω. Θα ξυπνήσω μια μέρα και θα διαπιστώσω ότι πέρασαν τα χρόνια και δεν έζησα όπως πραγματικά ήθελα. Κύματα, κύματα, μα κάποια στιγμή και ο καπετάνιος κουράζεται. Ψάχνει κι αυτός τη στεριά του. Θα τη βρει; Είναι διατεθειμένος να τη βρει;
Αικατερίνη Χριστοδούλου
https://oneirwnpenes.blogspot.com/
22 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ, 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου