ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ…
1- Βρήκα 24 πτώματα σε ένα ποτάμι στα Βοσνιακά.
Μόνο ηλικιωμένοι, γυναίκες και παιδιά.
Εγώ και το σώμα των στρατιωτών μου τους τσακίζουμε.
Ήταν δολοφονίες στο σφυρί.
Για να σώσουμε σφαίρες.
Προσευχηθήκαμε και κλάψαμε για αυτούς.
Αυτό είναι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε.
2- Στην Αφρική, η πείνα άφησε πτώματα παντού.
Οι στρατιώτες μου κι εγώ.
Μαζέψαμε το σώμα του νεκρού.
Τότε θάψαμε σε ομαδικούς τάφους.
Τα νεκρά σώματα θα δημιουργήσουν αρρώστιες και αρρώστιες.
Προσευχηθήκαμε για αυτούς.
3- Μετά την Κοιλάδα του Θανάτου,
εγώ και πολλοί στρατιώτες έπρεπε να πάμε στην Κοιλάδα του Θανάτου στο Ιράκ.
Συγκεντρώσαμε 10.000 νεκρούς ιρακινούς στρατιώτες.
Κάποια ήταν κομμάτια και τα δώσαμε.
Η δολοφονία του ελέους.
Μια βολή για να γίνει ο θάνατός τους λιγότερο επώδυνος.
Μαθαίνω, οι Ιρακινοί στρατιώτες.
Απλώς άντρες που πεθαίνουν για το μίσος του άλλου.
4- Πόλεμος, φίλε μου.
Κανείς δεν θα κερδίσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου