Προσκυνητής

Προσκυνητής

Σε μια γωνιά ξεχασμένη από τον κόσμο,

Στην άκρη του χωριού

Ερημίτης, χωρίς όνομα

Μαγειρεύεται και η ψυχή.

Προσευχήθηκε χωρίς ανάπαυλα,

Σε άρρητη σιωπή

Στη σκέψη της καταιγίδας,

Η πίστη του κλονίστηκε.

Από το τίποτα στο πουθενά

Καρφωμένος στην αναμονή.

Ένας ελεύθερος στοχαστής μετατρέπεται

Απελπισία στην ανακούφιση.

Ντυμένος το μεγάλο σχίσμα

Λαξευμένος στο παρεκκλήσι,

Παρενοχλείται από την αντοχή

Πραγματικότητα, όνειρο μέσα σε όνειρο.

Προσπάθησε να ευχαριστήσει

Στον μεγάλο ήρωα,

Έκανε συμφωνία με τον διάβολο

Για να ξεφύγει από το γκέτο.

Προχώρησε στο χρόνο

Ταλαντεύοντας από την κόλαση στον παράδεισο

Βήμα βήμα προχώρησε

Μαύρο και βρώμικο.

Χαμένες στιγμές, αναμνήσεις, ψευδαισθήσεις,

ατελείωτες προσπάθειες,

Ένας ιστορικός σε υπαινιγμούς

Του φίλου πετρίτη.

https://stilunik.wordpress.com/