Μια λευκή πεταλούδα
Ονειρεύτηκα ότι έπαθα κρίση πανικού. Ένιωθα ότι ασφυκτιά και φοβόμουν πολύ. Ξύπνησα με ένα ρίγος αλλά με όλα αυτά ένα κύμα ζέστης κάλυψε όλο μου το σώμα. Ήμουν στην αγκαλιά του με το κεφάλι μου πιεσμένο στο γυμνό στήθος του. Ήμουν ξαπλωμένη στο κρεβάτι, λουσμένη στις ακτίνες του ήλιου και προσπαθούσα να θυμηθώ όλο το όνειρο. Κάπως έτσι ήπια επιτέλους ένα ποτήρι κρύο νερό πηγής γλυκαμένο με μέλι και ηρέμησα λίγο. Βγήκα στις μύτες των ποδιών από το δωμάτιο. Κάθισα στην πολυθρόνα. Πήρα ένα μαξιλάρι και το κράτησα κοντά στο στήθος μου. Δεν έχω ξανανιώσει κάτι τέτοιο, τόσο τεράστιο κενό στην ψυχή μου, μετά από όνειρο.
Ονειρευόμουν ότι ήμουν με τη μητέρα μου σε έναν πολύ μεγάλο, φωτεινό και ατελείωτο διάδρομο. Η μητέρα μου κοίταζε έξω από το παράθυρο και μπορούσα να δω ένα καλά καθορισμένο προφίλ. Ντυμένη με ένα μακρύ μπλε ναυτικό φόρεμα με μακριά φουσκωτά μανίκια και ένα λευκό γιλέκο από πάνω, η μητέρα κρατούσε στα χέρια της ένα λευκό κουτί. Πήγα κοντά της και την αγκάλιασα. Ένιωθα την ανάσα της, την οποία ήξερα όταν κοιμόμουν δίπλα της. Οι αγκαλιές την έκαναν να νιώθει καλά, ασφαλής και χαρούμενη. Ωστόσο, ένιωσα ότι η μητέρα μου ήταν λυπημένη και ότι τα δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της γιατί σκούπιζε τα μάτια της με το χέρι της. Γύρισε προς το μέρος μου και η μητέρα μου έκλαιγε δυνατά. Άρχισα κι εγώ να κλαίω. Σήκωσε το καπάκι του κουτιού. Μια λευκή πεταλούδα προσγειώθηκε στο χέρι μου. Ήθελα πολύ να αγκαλιάσω τη μαμά άλλη μια φορά και να του δείξω την πεταλούδα. Ήθελα να του πω όλα όσα μου συνέβησαν τα τελευταία δέκα χρόνια. Ήθελα να του πω ότι τώρα είμαι καλά και μπορώ να ακούσω ξανά μουσική. Ήθελα να του πω ότι η ζωή μου επέστρεψε στην κανονικότητα. Ήθελα να την αγκαλιάσω και να του πω ότι κατάφερα να ξεπεράσω τις δυσάρεστες αναμνήσεις, συγχώρεσα και κατάλαβα τις αδυναμίες μου. Θα ήθελα να της πω ότι σε λίγους μήνες η ανιψιά της θα γίνει 18 ετών. Ήθελα να της πω ότι την αγαπώ όπως την πρώτη μέρα που γεννήθηκα και ότι μου λείπει τόσο πολύ. Δεν θέλω να τη χάσω αλλά δεν μπορώ να το βοηθήσω. Ήθελα να του πω ότι επιτέλους τα είχα λύσει όλα και ότι ήμουν έτοιμος να είμαι μαζί του. Ήθελα να του πω πολλά……αλλά δεν είχα κανέναν να πω τι είχα στο μυαλό μου. Η μάνα σαν γούρι εξαφανίστηκε. Άρχισα να τηλεφωνώ στη μητέρα μου. Μαμά, μαμά που είσαι; Θέλω να ξέρεις ότι κάθε στιγμή θα ήταν πιο υπέροχη αν ήσουν μαζί μου εδώ και τώρα! Φοβήθηκα τόσο πολύ όταν είδα τον εαυτό μου ασφαλή σε αυτόν τον μακρύ διάδρομο που από το φως τώρα φαινόταν σκοτεινό και κρύο. Ξύπνησα ξαφνικά και ένιωσα πολύ ανήσυχη. Όλη μέρα με σημάδεψε αυτό το όνειρο.
Πήγα στο νεκροταφείο, έδωσα στρούντελ τυριών και στρούντελ με μήλα, άναψα ένα κερί που έβαλα μπροστά στον πέτρινο σταυρό και δίπλα σε ένα μπολ έβαλα λίγο ποπ κορν στο νερό για να μην το ξεχάσω. Μια λευκή πεταλούδα πέταξε πάνω από το κεφάλι μου. Πεταλούδα μου, σε παρακαλώ, κατέβα λίγο πιο κάτω. άγγιξέ με με το πτερύγιο σου Να σε νιώσω στην καρδιά μου Να έχεις την τύχη να έχεις. Δίπλα μου η άνεσή σου! Υπάρχει η πεποίθηση ότι τα αγαπημένα μας πρόσωπα που έχουμε χάσει μερικές φορές μας επισκέπτονται με τη μορφή πεταλούδων. Κοίταξα τη φωτογραφία της για πολλή ώρα και προσπάθησα να θυμηθώ τι φόρεσα στην κηδεία της μητέρας μου. Θυμήθηκα ότι το φόρεμα ήταν γκρι με μαύρα πέτα και μαύρα κουμπιά. Και στο κεφάλι του έβαλα ένα γκρι και άσπρο καπέλο. Θυμήθηκα ότι 40 μέρες μετά το θάνατό μου ονειρεύτηκα ότι ήρθε στο κρεβάτι μου, με ξύπνησε και με αγκάλιασε σφιχτά.
https://stilunik.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου