Μας άξιζε ένα τίμιο τέλος…
Είναι κι εκείνοι οι έρωτες που ακόμη κι αν κρατήσουν λίγο, αφήνουν το σημάδι τους μέσα σου. Είναι εκείνες οι αγάπες που άγγιξαν ανέγγιχτες μέχρι τότε χορδές της ψυχής σου, είναι εκείνα τα αισθήματα που σαν ανεμοστρόβιλος ανακάτεψαν το είναι σου, είναι κι εκείνα τα μάτια που το μπόρεσαν και κοίταξαν λίγο πιο βαθιά εντός σου. Είναι εκείνοι οι έρωτες που πίστεψες, που επένδυσες στην αλήθεια και τη δύναμή τους κι εντέλει σε πλήγωσαν, σε τσάκισαν, σε διέλυσαν. Εκείνοι που τους χάρισες ό,τι είχες, μα δεν άξιζαν το παραμικρό και το φευγιό τους σ’ άφησε άδειο, κενό, πληγωμένο, διαλυμένο. Είναι κι εκείνοι οι έρωτες, που όσος καιρός κι αν περάσει, στη θύμησή τους ανάβεις τσιγάρο…
Πώς το μπορεί ένας έρωτας που σήμαινε τόσα, να τελειώνει άδοξα; Πώς το μπορούν δυο άνθρωποι να “λερώνουν” κάτι τόσο όμορφο, τόσο αληθινό, τόσο δυνατό, με υποκρισίες, προδοσίες και ψέματα; Πώς το μπορεί μικρά, ασήμαντα, ανούσια πράγματα, να ορίζουν το τέλος σε κάτι που ίσως και να άξιζε τόσα πολλά; Πώς το μπορεί “πολύχρωμοι κύκλοι” να κλείνουν με το πιο βαθύ μαύρο; Πώς το μπορούν δυο άνθρωποι να ξεπουλάνε όσο – όσο, συναισθήματα ανεκτίμητης αξίας; Ανασφάλειες, εγωισμοί, φόβοι, παλιές πληγές, υπέρμετροι εγωισμοί, θολωμένες εκτιμήσεις… ένα κουβάρι όλα μαζί και τυλίγουν σφιχτά κάτι τέτοιους έρωτες και τους απαγχονίζουν.
Μετά από τόσο έρωτα, τόση αγάπη, τόσο νοιάξιμο. Μετά από τόσες αγκαλιές, τόσα φιλιά, τόσα βράδια. Μετά από τόσες υποσχέσεις, τόσα όνειρα, τόσες ανείπωτες ελπίδες. Μετά από τόσο αίμα που έτρεξε μέσα μας, μετά από τόσο ιδρώτα που κύλησε πάνω μας, μετά από τόση ψυχή που ανταλλάξαμε… Πώς γίνεται μια τόσο αναίτια φυγή, να όρισε το τέλος; Πώς γίνεται να έμειναν τόσα “γιατί” αναπάντητα; Πώς γίνεται αυτός ο κύκλος σε μια μόνο στιγμή να έκλεισε; Μια σκέψη μονάχα τριβελίζει στο μυαλό μου, μια σκέψη μονάχα καταστρέφει την ψυχή μου, μια σκέψη μονάχα κάνει την καρδιά μου να ματώνει ξανά και ξανά στη θύμησή σου. Μας άξιζε ένα τίμιο τέλος. Ψυχή μου…
https://gynaikaeimai.com/
Κική Γιοβανοπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου