Εκείνο το δώρο που δεν πρόλαβα να σου δώσω…
Είναι πολλά που ήθελα να σου πω… Τόσα που συσσωρεύονται μέσα μου σαν χιονοστιβάδα σε βουνό.
Ήθελα να σου πω για τα όνειρα που έκανα μαζί σου. Για τους σχεδιασμούς του σπιτιού, τη διακόσμηση, τα νέα δωμάτια. Για τα ρούχα που είχα πάρει για την εκδήλωση που θα πηγαίναμε μαζί. Για την εκδρομή που θα μας ανανέωνε. Για τις αστείες συζητήσεις που άκουγα τις προάλλες. Για το τι διαβάζω, τι ακούω, τι νιώθω.
Ήθελα τόσα να σου πω μα δεν πρόλαβα…
Κι άλλα τόσα ήθελα να ζήσουμε μαζί. Να βιώσουμε τις εμπειρίες μιας ανθρώπινης ύπαρξης. Μαζί. Γιατί το να μοιράζεσαι, τα κάνει όλα πιο ωραία. Και πιο υποφερτά όταν είναι δύσκολα.
Ίσως εσύ να μην τα έβλεπες έτσι. Ίσως να μην το ήθελες καν. Δεν μπορώ να ξέρω. Στην πίεση κανείς δεν είναι αυθεντικός. Το ξέρουμε και οι δυο καλά. Είτε έρχεται αυθόρμητα από καρδιάς ή καθόλου. Και εν τέλει, αν ήθελες, θα έβρισκε και τρόπο και χρόνο.
Μα σαν πέτρα που με αγκιστρώνει νιώθω όλα αυτά που δεν προλάβαμε να κάνουμε.
Ήθελα τόσα πολλά. Μα καθώς θολώνει ακόμα και η ανάμνησή σου, ξεθωριάζει και η ανάγκη να στα πω όλα. Γιατί όταν κάτι δεν είναι αμοιβαίο, δεν έχει καν νόημα.
Ήθελα τόσα να σου πω, μα δεν τα θυμάμαι καν. Ίσως να μην έχουν πλέον σημασία. Και τα θάβω σε ένα σημείο του μυαλού μου, μήπως τα ξεχάσω. Μήπως ξεχάσω όλα αυτά που ονειρευόμουν μαζί σου. Όλα αυτά που ήθελα να συγκαταλέγονται στις ιστορίες που θα διηγούμασταν για εμάς. Αυτά που ανεξίτηλα θα χάραζαν το όνομά μου στην ψυχή σου. Όλα αυτά που δεν υλοποιήσαμε τελικά. Τα έχω καταχωνιάσει κάπου να μην τα βλέπω, να μην τα θυμάμαι, να μη με πονάνε. Όπως κι εκείνο το δώρο που δεν πρόλαβα να σου δώσω…
https://gynaikaeimai.com/
Μαρία-Χριστίνα Δουλάμη
https://mcswhispers.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου