Γιάννης Ρίτσος – Ποιήματα, Τόμος Α
Μετεγκαταστάσεις
Οι μητέρες πέθαιναν νωρίς Πώς μεγαλώσαμε έτσι
σε αναδοχές Χειμερινά πρωινά με ένα κομμάτι από
υγρό ψωμί και λίγη ζάχαρη Τα ξυπνητήρια
κόψε τον ύπνο μας στη μέση Βγαίναμε στο δρόμο άπλυτοι
Μετακομίζαμε από σπίτι σε σπίτι τόσο συχνά
άφησε κάτι – ένα σεντούκι με λίγα βιβλία ένα σπασμένο μαντολίνο
Είπαμε –θα περάσουμε– μια Κυριακή να τα πάρουμε
Αλλά ποτέ δεν το κάναμε Και αυτή η βαλίτσα από ύφασμα
στη μέση του δωματίου σκισμένο
με τα λουριά του απλωμένα στο πάτωμα Μέσα είχαμε
άφησε ένα παλιό φυλακτό με μαύρο κορδόνι και
αυτές τις χιλιάδες φορές που έχουν δει απρεπείς εικόνες
αποκλειστικά από γυμνές γυναίκες της παλιάς εποχής με φαρδιά
λεκάνη λεπτή μέση και μεγάλο στήθος Ένα από αυτά
ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα σαν να έκλαιγε Και πραγματικά αυτή
έκλαιγε μπροστά στον τοίχο με τα σκουριασμένα καρφιά
από όπου κρεμόταν ένα ανοιχτό ψαλίδι και τιράντες
https://vequinox.wordpress.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου