Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ

Οι άνθρωποι είναι ακατάστατοι, δεν μου αρέσουν. 
Οι άνθρωποι είναι περίπλοκοι και μου αρέσουν τα απλά. 

Οι συγγενείς δείχνουν, κρύβομαι, με ονομάζουν μοναξιά. 

Από τη σπηλιά μου, γράφω, στον πύργο τους, γνέφουν. 

Λέτε ότι είμαι, λέω ότι είμαι; 

Αυτό που είσαι σε περιορίζει, δεμένος με τίποτα είμαι ελεύθερος. 

Δεν σνομπάρεις, το καταλαβαίνω, έχεις πολλά στο πιάτο σου. 

Αποφάσισα να μην προσθέσω στα προβλήματα που τρως. 

Και αν με δεις να περνάω, δεν είναι σνομπάρισμα, δεν σε ξέρω απλά. 

Τώρα επιδιώκω να γίνω φίλος με τον ουρανό και είμαι ερωτευμένος με τα δέντρα.

https://enobleasuquo.wordpress.com/