Από την αρχή κάθε ερωτικής γνωριμίας, υπάρχει το αμφίδρομο ενδιαφέρον για την καθημερινότητα, τις συνήθειες, τα “θέλω” μεταξύ των δυο προσώπων. Άλλωστε πώς αλλιώς θα γνωρίσεις τον άλλο, πέρα των συζητήσεων μεταξύ σας; Για μερικούς δεν είναι το κρεβάτι αυτοσκοπός, αλλά η επικοινωνία και η χημεία. Πώς θα μάθεις τα “κουμπιά” του άλλου, εάν δεν τον/την ζήσεις, αν δεν υπάρξει τριβή, αν δεν τον ζήσεις στις καλές και στις κακές του μέρες; Μέσα σε όλα αυτά ερωτεύεσαι τις διάφορες και αγαπάς τις ομοιότητες, όπως έχει γράψει κ ο Χόρχε Μπουκάι στο βιβλίο του «Να βλέπεις τον έρωτα». Η αληθινή, η ανιδιοτελής αγάπη δεν σημαίνει κτήση, δεν σημαίνει φυλακή, δεν είναι περιορισμός ή όρια. Όταν όμως το ενδιαφέρον είναι από την μια μόνο πλευρά και η άλλη πλευρά θεωρεί το ενδιαφέρον σου εμμονή; Τι σημαίνει αυτό;


Στην εποχή που ζούμε, μεγάλο ποσοστό ανδρών και γυναικών, κρατάει ερμητικά κλειστά τα συναισθήματά του. Γκρεμίζει τις γέφυρες, σκάβει τάφρους, οριοθετεί ναρκοπέδια, υψώνει τείχη, φοβούμενος ίσως να δείξει τις πληγές που τον σημάδεψαν στο παρελθόν. Φοβάται να δείξει στο άνθρωπο που έχει απέναντί του, όλες εκείνες τις λακκούβες που δημιουργήθηκαν στο μονοπάτι της ζωής του, τα λάθη του, τα πάθη του, όλες εκείνες τις στραβοτιμονιές που τον οδήγησαν στο τώρα. Φοράνε το προσωπείο τους, θέλοντας να δείξουν δυνατοί, άκαμπτοι, μη συναισθηματικά ευάλωτοι, σαν ένα στρείδι.


Στην πορεία της ζωής μας έχουμε όλοι συναντήσει ανθρώπους που από την πρώτη στιγμή νιώσαμε πως τους ξέραμε από πάντα, πως ήταν καρμικό να βρεθούμε, πως το σύμπαν συνωμότησε να τους συναντήσουμε, να τους κρατήσουμε το χέρι σφιχτά και να τους πούμε “Μην σε νοιάζει, εγώ είμαι εδώ για σένα τώρα! Θα παλέψουμε μαζί τους δαίμονές σου, θα φωτίσω εγώ τα σκοτάδια σου, θα πορευτούμε μαζί στα κοινά μας όνειρα, γιατί πραγματικά σε αγαπώ και θέλω να είμαι μαζί σου! Θα είμαι εδώ στις ηλιόλουστες σου μέρες, μα προπάντων στις βροχερές σου…”. Όμως η τελευταία γραμμή άμυνάς τους, θα είναι να βαπτίσουν το ενδιαφέρον και την αγάπη σου “εμμονή”. Σαν εσχάτη ενέργεια θα απομακρυνθούν από εσένα, βαπτίζοντάς σε εμμονικό ή «λοξό».

Κι εσύ θα εύχεσαι να μπορούσαν μια μόνο στιγμή να μπούνε στο σώμα σου και να δούνε με τα δικά σου μάτια τι σημαίνει το χαμόγελό τους, πώς ζεσταίνει την καρδιά σου η λάμψη των ματιών τους και ποσό γλυκιά είναι η μελωδία από τον ήχο της φωνής τους. Ίσως τότε το στρείδι που γίνονται οι ίδιοι, φοβούμενοι την αλήθεια της αγάπης και του έρωτα άνοιγε και τότε θα φανερώνονταν το πιο λαμπρό μαργαριτάρι τους…

Men’s View – Γιώργος Κ.

https://gynaikaeimai.com/