Λουάνα Βάκι (Luana Vacchi) 2 ποιήματα – από την ποιητική συλλογή «Η χορεύτρια ληστής» (La brigante ballerina), © Εκδόσεις L’Erudita, Ρώμη 2022.  

Απόδοση στην ελληνική γλώσσα από τα ιταλικά, Δημήτρης Σούκουλης.

Artwork: ©2019 Nopi Fountoukidou, Digital Collage, Title:  «Spell Dance», ευγενής παραχώρηση δικαιωμάτων .

Όνειρα

Σύντομες νύχτες που από όνειρα πληθαίνουν,

στο ξύπνημα, τη γραμμή της σκιάς διέσχισες, 

κράτησες την Άννα από το χέρι,

σκαρφάλωσες στα Ιμαλάια,

αγάπησες χωρίς μέτρο, κολύμπησες με τον Nemo,

αποκατέστησες τους ζώντες

των εκλιπόντων κράτησες το χέρι,

χόρεψες με την Ίσιδα,

ανάδρομος διένυσες τον δρόμο για την Οξιάνα,

έσωσες τη Διδώ. 

Στην γραμμή του ορίζοντα είμαι στραβά
δεν ξέρω εάν ακατάστατα ή λοξά.

Λουάνα Βάκι (Luana Vacchi)

Είναι η νύχτα μετά τη σύγκρουση

Insomnia #3

Νύχτα μετά από τόσες

δίχως τρομακτικά όνειρα ή

δίχως τόσο αληθινούς εφιάλτες

ώστε τη σιδερένια γεύση του αίματος στα δόντια να αισθάνομαι.

Είναι η νύχτα έπειτα από την μετωπική σύγκρουση

του κεφαλιού μου ανάμεσα στα σύννεφα με την πραγματικότητα,

με την ύλη που εκρήγνυται και καταστρέφει.

Στο σώμα αρκεί – ευτυχώς – ένα τσιρότο.

Αγκιστρώνομαι

στην ακεραιότητα των άλλων για να αντιμετωπίσω το υπόλοιπο. 

Το υπόλοιπον είναι απτό

υπερβολικά απτό.

Μία σαν κι εμένα είναι καλά πίσω από τις σελίδες των βιβλίων 

[με τις τσακισμένες γωνίες.

Μία όπως εγώ κρύβεται πίσω από ένα άλλο τσιγάρο.

Ζω σε δύο σπίτια – και τα δυο μισοτελειωμένα, ενωμένα από τους ανέμους,

Λίβα και Σιρόκο.

Υιοθετώ σερενάτες, γάτες άλλων, βάζα με σπασμένα χείλη.

Είναι η νύχτα μετά τη σύγκρουση

του κεφαλιού μου με την ουσιαστική ανατροπή των πραγμάτων.

Κατά το χτύπημα -στη στιγμή- δάγκωσα το κάτω χείλος

αναγνώρισα εκείνη τη μεταλλική γεύση των νυχτών του Φιούζελι1. 

Δεν υπάρχει πια χώρος για την συντρόφισσα κατάθλιψη,

ανυπόμονη και δόλια.            

Μπορώ να κοιμηθώ ακόμα λίγο με κατεβασμένες τις περσίδες;

Μπορώ να ξεχάσω αυτό το χάραμα;

Μπορώ να ανέβω πάνω στο καρουζέλ και να διαλέξω το πιο ψηλό άλογο 

απ’ όλα;

ΣτΜ.1: Φιούζελι (Γιόχαν Χάινριχ Φίσλι), ζωγράφος, χαράκτης και κριτικός λογοτεχνίας, γνωστός για την απόδοση ερωτικών θεμάτων και της σεξουαλικότητας στη ζωγραφική τέχνη.

Λουάνα Βάκι (Luana Vacchi). Διαμένει μεταξύ Ραβένας και Βενετίας. Φιλόλογος ιταλικής γλώσσας και λογοτεχνίας σε λύκειο. Σπουδάζει για να γίνει δασκάλα yoga. Ακτιβίστρια και φεμινίστρια. Ταξιδεύει, διαβάζει, γράφει. Ώριμη η άφιξή της στην ποίηση αλλά δεν πρόκειται να σταματήσει. Η «χορεύτρια ληστής» (La brigante ballerina) Εκδόσεις L’ erudita, Ρώμη 2022 είναι ένα μακρόχρονο, σε συγγραφή, πρωτόλειο.

---

Sogni

Notti brevi popolate di sogni

al risveglio hai attraversato la linea d’ombra,

tenuto Anna per mano

scalato l’Himalaya,

amato a dismisura, nuotato con Nemo, 

riparato i viventi,

tenuto los muertos per mano,

ballato con Iside,

percorso a ritroso la via per l’Oxiana

salvato Didone.

È la notte dopo lo scontro

Insomnia #3

Notte dopo tante

senza sogni inquietanti o

senza incubi così veri

da sentire il sapore ferroso del sangue tra i denti.

È la notte dopo lo scontro frontale

della mia testa fra le nuvole con la realtà,

con la materia che esplode e fa danni.

Sul fisico basta – per fortuna – un cerotto.

Mi aggrappo

all’incolumità altrui per affrontare il resto.

Il resto è concreto,

troppo concreto.

Una come me sta bene dentro le pagine di libri dalle

[orecchie piegate.

Una come me si nasconde dietro un’altra sigaretta.

Vivo in due case – entrambe mai finite, unite dai venti

garbin e ghibli.

Adotto serenate, gatte altrui, ceramiche sbeccate.

È la notte dopo lo scontro

della mia testa con il reale capovolgimento delle cose.

Nell’urto -all’istante- mi sono morsicata il labbro inferiore

ho riconosciuto quel sapore metallico delle notti alla Füssli.

Non c’è più spazio per la compagna depressione,

la infingarda e impaziente.

Posso dormire un altro po’ a persiane chiuse?

posso dimenticare quest’alba?

posso salire sulla giostra e scegliere il cavallo più alto di

tutti?  

https://nosensewords.wordpress.com/