ΟΤΑΝ Η ΑΝΟΙΞΗ ΑΡΓΕΙ
Φανταστείτε μια όμορφη παραλία. Το κύμα να σκάει στα πόδια σας. Μπροστά σας να απλώνετε το απέραντο γαλάζιο. Πίσω να υψώνετε το καταπράσινο βουνό. Μια βαθιά εισπνοή… Μυρίζετε την θάλασσα; Αισθάνεστε τη γαλήνη που προσφέρει η φύση;
Τώρα ας γυρίσουμε πίσω. Τι σαχλαμάρες; Παραλίες και φοίνικες… Έπ! Δεν είχα γράψει για φοίνικες. Ααα, η μυρωδιά της θάλασσας με ζάλισε. Εμένα; Που δεν πιστεύω όχι σε αυτά: φανταστείτε και ονειρευτείτε, δεν βλέπω ούτε εκείνο το ποτήρι το μισογεμάτο. Δεν το βλέπω και μισοάδειο. Απλά όλα τα πράγματα τα βλέπω όπως είναι. Ρεαλιστικά. Το ποτήρι έχει νερό μέχρι την μέση και την επόμενη στιγμή αρχίζει να εξατμίζεται.
Ναι, η άνοιξη φέτος μας έχει ξεχάσει. Έχασε τον δρόμο; Χάθηκε; Άργησε τέλος πάντων πολύ. Και αντί για ήλιο και λουλούδια μας ήρθαν κάτι πρωτόγνωρα γεγονότα, (στα όποια δεν θα σταθούμε), ασταμάτητες βροχές και ατελείωτες ακεφιές.
Στη δική μου ζωή με μάθανε πάντα να παλεύω. Σοβιετικό σύστημα. Δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω. Αίμα, δάκρυ και ιδρώτας… Αν δεν ζοριστείς αρκετά, αν δεν πονέσεις αρκετά – καλό δεν θα δείς. Να πω τώρα ότι είναι ψέμα; Δεν θα πω. Μετά από όσα έχω δεί στη ζωή μου, είναι το μόνο σίγουρο. Ξαπλώνοντας στον καναπέ θαύματα δεν γίνονται (ΤΩΡΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ!!!).
Καθένας από εμάς μπορεί να εκπληρώσει τα όνειρα του, αρκεί να θέλει να παλέψει για αυτά. Όμως όσο και να παλεύεις, όσο και να ιδρώνεις δεν πρόκειται να αποκτήσεις κάτι πολύ σημαντικό. Η αίσθηση της ευτυχίας, η ηρεμία της ψυχής. Εσύ πότε να χαρείς; Δεν σε ρωτάνε όλοι;
Η χαρά δεν θα έρθει ξαφνικά σαν δώρο Χριστουγέννων. Όσο καλός ή καλή και αν είσαι, όσο σκληρά και αν έχεις δουλέψει. Μπορείς να πετύχεις όλους τους στόχους σου, να φτάσεις και να περάσεις όλες τις προσδοκίες σου, αλλά ποτέ δεν θα αισθανθείς εκείνη την ευτυχία σε μία παραλία, που σε ηρεμεί ο ήχος των κυμάτων που σκάνε στα πόδια σου. Γιατί; Γιατί η πηγή όλων αυτών των συναισθημάτων βρίσκεται μέσα μας. Ναι, αυτό το πιστεύω πια και εγώ.
Η ΆΝΟΙΞΗ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΜΟΝΌ ΜΊΑ ΕΠΟΧΉ ΕΊΝΑΙ ΚΑΙ Η ΠΡΟΣΩΠΙΚΉ ΑΠΌΦΑΣΗ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΠΆΡΕΙ ΚΑΘΈΝΑΣ ΑΠΌ ΕΜΑΣ ΟΠΟΙΑΔΉΠΟΤΕ ΣΤΙΓΜΉ ΤΗΣ ΖΩΉΣ ΤΟΥ.
Αυτή τη στιγμή ας είναι εδώ και τώρα. Γιατί αυτή τη στιγμή μόνο έχουμε. Αυτή μόνο μπορεί να λέγεται πραγματικότητα. Μία στιγμή μεταξύ του χθες και του αύριο. Το χθες ήδη έχει γίνει παρελθόν. Αν δεν χαμογελάσεις τώρα στον ίδιο σου τον εαυτό, αν δεν βγάλεις την χαρά από μέσα σου, να την σκορπίσεις γύρω σου, πάει, πέρασε η στιγμή… Έφυγε… Έγινε χθες. Μεθαύριο, και το αύριο θα γίνει παρελθόν… Ξέρει άραγε κανένας τι θα γίνει την επόμενη στιγμή; Όχι. Κανείς δεν ξέρει. Όλοι έχουμε αυτή τη μοναδική στιγμή. Το τώρα…
Χαμογέλα, δώσε το χαμόγελο σου, την ζεστασιά σου, ένα άγγιγμα… Μία κουβέντα που δεν ειπώθηκε, ένα συγγνώμη… Μήπως δεν έχεις κάνει ποτέ μια βόλτα όταν βρέχει; Έχεις παρακολουθήσει τον ουρανό την νύχτα; Έχεις δει την αυγή; Νιώσε την ευτυχία και θα ευτυχίσεις! Αλλά τώρα! Την επόμενη στιγμή όλοι θα γίνουμε παρελθόν. Εκμεταλλεύσου το χρόνο που έχεις για να βρεις την πηγή των όμορφων συναισθημάτων που έχεις μέσα σου. Μοίρασε τα με τους αγαπημένους σου.
ΖΉΣΕ ΤΗΝ ΆΝΟΙΞΗ ΣΟΥ! ΜΎΡΙΣΕ ΤΗΝ, ΚΑΤΆΠΙΕ ΤΗΝ! ΑΥΤΉ ΕΔΏ ΕΊΝΑΙ Η ΖΩΉ ΣΟΥ! ΑΥΤΉ Η ΣΤΙΓΜΉ ΜΕΤΑΞΎ ΠΑΡΕΛΘΌΝ ΚΑΙ ΜΈΛΛΟΝ.
ΠΗΓΗ : https://www.annaspiroy.com/
https://georgepelagia.wordpress.com/
26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ, 2023
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου