Τζί­μης Πα­νού­σης:Πο­νά­ω, ἄ­ρα ὑ­πάρ­χω

 

Τζί­μης Πα­νού­σης:Πο­νά­ω, ἄ­ρα  ὑ­πάρ­χω πλανόδιον Ιαν. 8 Τζί­μης Πα­νού­σης  (Ἀφιέρωμα, 2/6)

Πονά­ω, ἄ­ρα ὑ­πάρ­χω

ΑΧΝΩ ΝΑ ΒΡΩ μιὰ γριά! Μιὰ συγ­κε­κρι­μέ­νη γριὰ μ' ἕ­να βά­τρα­χο! Συ­χνά­ζει σὲ πα­ζά­ρι στὰ βά­θη τῆς Ἀ­να­το­λῆς, — Βιρ­μα­νί­α, Τα­ϊ­λάν­δη, Ἀ­να­το­λι­κὸ Τι­μόρ, θὰ σὲ γε­λά­σω καὶ δὲν εἶ­ναι σω­στό, κα­νο­νι­κὰ ἐ­σὺ θὰ πρέ­πει νὰ γε­λᾶς μ' αὐ­τὰ ποὺ λέ­ω! Τὴν εἶ­δα σὲ δελ­τί­ο εἰ­δή­σε­ων, ἀ­π' αὐ­τὰ τὰ ἄ­χρη­στα, ποὺ τοὺς ξε­φεύ­γει μί­α στὸ ἑ­κα­τομ­μύ­ριο καὶ κά­τι χρή­σι­μο. Αὐ­τὴ ἡ γριὰ εἶ­ναι ἡ σω­τη­ρί­α μου! Τῆς δί­νεις ἕ­να εὐ­ρὼ καὶ σοῦ βά­ζει τὸν ζων­τα­νὸ βά­τρα­χο στὴ γυ­μνή σου πλά­τη, τὴ βα­τρα­χο­σφουγ­γί­ζει καὶ σοῦ παίρ­νει τὸν πό­νο. Ἡ κοι­λιὰ τοῦ βα­τρά­χου ἔ­χει κά­ποι­α ἀ­ναι­σθη­τι­κὴ οὐ­σί­α, ἔ­χει καὶ ἡ γριὰ μιὰ ἀ­φα­σί­α, νά ὁ συν­δυα­σμὸς ποὺ σκο­τώ­νει τοὺς πό­νους. Χρό­νια πολ­λὰ ὑ­πο­φέ­ρω, ἀ­γά­πη μου, ἀ­πὸ πό­νους στὴν πλά­τη, καὶ σ' τὸ ἀ­να­φέ­ρω για­τὶ τὰ αἴ­τια εἶ­ναι ψυ­χο­λο­γι­κὰ μὲ κοι­νω­νι­κὲς προ­ε­κτά­σεις. Εἶ­ναι τὸ ἀρ­χέ­γο­νο σύν­δρο­μο τοῦ Ἄ­τλαν­τος. Ὁ γί­γαν­τας δὲν εἶ­χε πρό­βλη­μα νὰ κου­βα­λά­ει ὁ­λά­κε­ρη τὴ Γῆ στὴν πλά­τη του, ἐ­γώ, ὅ­μως, πῶς ν' ἀν­τέ­ξω τὰ παγ­κό­σμια βά­σα­να ποὺ μα­ζο­χι­στι­κὰ ἔ­χω ἀ­να­λά­βει νὰ κου­βα­λή­σω; Τυ­ραν­νι­κή, οὕ­τως εἰ­πεῖν, ἡ συ­νή­θεια νὰ φορ­τώ­νε­σαι στὴν πλά­τη τὰ βά­σα­να τοῦ κό­σμου καὶ νά 'ρ­χε­ται ὁ νο­τιᾶς, ὁ γαρ­μπὴς καὶ ὁ που­νέν­τες νὰ σοῦ χώ­νου­νε πυ­ρω­μέ­να καρ­φιὰ στὰ πλευ­ρὰ καὶ στὶς κλει­δώ­σεις. Ὑ­πάρ­χου­νε καὶ χει­ρό­τε­ρα, ὅ­πως τὸ σύν­δρο­μο τῆς σταυ­ρώ­σε­ως τοῦ Σω­τῆ­ρος, ποὺ ἔ­χεις πο­νο­κέ­φα­λο ἐ­κεῖ ποὺ κά­θε­ται τὸ ἀγ­κά­θι­νο στε­φά­νι, ἢ αὐ­χε­νι­κὸ στὸ ὑ­πο­ζύ­γιον πλη­ρω­μῶν τῆς ἀ­πλη­στί­ας τῶν ἀ­φεν­τι­κῶν.

ΠΗ­ΓΗ: ΠΟΥ­ΣΤΕΥ­Ε ΚΑΙ ΜΗ Ε­ΡΕΥ­ΝΑ, ΕΚΔ. Ο­ΠΕ­ΡΑ, Β΄ ΕΚ­ΔΟ­ΣΗ, Α­ΘΗ­ΝΑ, 2005.

[ΑΥ­ΤΟ-ΕΡ­ΓΟ­ΒΙ­Ο­ΓΡΑ­ΦΙ­ΚΟ Α­ΠΟ ΤΗΝ ΕΚ­ΔΟ­ΣΗ ΠΟΥ­ΣΤΕΥ­Ε ΚΑΙ ΜΗ Ε­ΡΕΥ­ΝΑ, ΕΚΔ. Ο­ΠΕ­ΡΑ, Α­ΘΗ­ΝΑ, 2005:]

ΤΖΙ­ΜΗΣ ΠΑ­ΝΟΥ­ΣΗΣ. ΓΕΝ­ΝΗ­ΘΗ­ΚΕ ΤΟ 1954, ΣΤΙΣ 12 ΦΕ­ΒΡΟΥ­Α­ΡΙ­ΟΥ, ΛΙ­ΓΟ ΠΡΙΝ ΤΙΣ 12 ΤΑ ΜΕ­ΣΑ­ΝΥ­ΧΤΑ [...]. ΓΡΑ­ΦΕΙ ΤΡΑ­ΓΟΥ­ΔΙΑ, ΒΙ­ΒΛΙ­Α ΚΑΙ ΚΑ­ΝΕΙ ΕΚ­ΠΟΜ­ΠΕΣ ΣΤΟ ΡΑ­ΔΙ­Ο­ΦΩ­ΝΟ Α­ΠΟ ΤΟ 1988. ΞΕ­ΚΙ­ΝΗ­ΣΕ ΤΗΝ ΚΑ­ΡΙ­Ε­ΡΑ ΤΟΥ ΕΝ­ΝΕ­Α ΧΡΟ­ΝΩΝ ΠΑΙ­ΖΟΝ­ΤΑΣ ΚΑ­ΡΑΓ­ΚΙ­Ο­ΖΗ, ΜΕ ΑΥ­ΤΟ­ΣΧΕ­ΔΙ­ΕΣ ΦΙ­ΓΟΥ­ΡΕΣ Α­ΠΟ Ε­ΞΩ­ΦΥΛ­ΛΑ ΠΕ­ΡΙ­Ο­ΔΙ­ΚΩΝ, Ε­ΞΩ Α­ΠΟ ΤΑ ΣΥΡ­ΜΑ­ΤΑ Ι­ΔΡΥ­ΜΑ­ΤΟΣ Α­ΠΡΟ­ΣΑΡ­ΜΟ­ΣΤΩΝ ΠΑΙ­ΔΙ­ΩΝ ΣΤΟ ΧΟ­ΛΑΡ­ΓΟ. Ε­ΧΕΙ ΑΛ­ΛΕΡ­ΓΙ­Α ΣΤΟ Ο­ΠΑ­ΔΙ­ΛΙ­ΚΙ Ο­ΛΩΝ ΤΩΝ ΤΥ­ΠΩΝ, Α­ΠΟ ΚΟΜ­ΜΑ­ΤΑ ΚΑΙ ΟΡ­ΓΑ­ΝΩ­ΣΕΙΣ ΜΕ­ΧΡΙ ΠΟ­ΔΟ­ΣΦΑΙ­ΡΙ­ΚΕΣ Ο­ΜΑ­ΔΕΣ ΚΑΙ ΠΑ­ΤΡΙ­ΔΕΣ. ΣΙ­ΧΑΙ­ΝΕ­ΤΑΙ ΤΟΥΣ Α­ΜΕ­ΡΙ­ΝΑ­ΝΟ­ΤΣΟ­ΛΙΑ­ΔΕΣ, ΤΟΥΣ ΝΕ­Ο­ΓΕ­ΝΙ­ΤΣΑ­ΡΟΥΣ ΕΚ­ΣΥΓ­ΧΡΟ­ΝΙ­ΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΧΡΗ­ΜΑ­ΤΟ­ΔΟΥ­ΛΟΥΣ ΑΡ­ΠΑ­ΚΟ­ΛΑ­ΤΖΗ­ΔΕΣ [...]. ΚΟΜ­ΠΟΡ­ΡΗ­ΜΟ­ΝΕΙ Ο Ι­ΔΙΟΣ, Ο­ΤΙ ΟΥ­ΔΕ­ΠΟ­ΤΕ ΣΥΓ­ΚΙ­ΝΗ­ΘΗ­ΚΕ Α­ΠΟ ΤΟ ΝΤΕΡ­ΜΠΙ ΤΩΝ ΑΙ­Ω­ΝΙ­ΩΝ ΑΝ­ΤΙ­ΠΑ­ΛΩΝ ΔΟ­ΞΑΣ ΚΑΙ ΧΡΗ­ΜΑ­ΤΟΣ (ΤΟ ΠΑΙ­ΖΕΙ ΣΤΑΝ­ΤΑΡ ΧΙ, ΚΑΙ ΜΑ­ΛΙ­ΣΤΑ ΜΗ­ΔΕΝ ΜΗ­ΔΕΝ). ΣΥΜ­ΠΑ­ΓΗΣ ΚΑΛ­ΛΙ­ΤΕ­ΧΝΗΣ ΒΑ­ΡΕ­ΩΝ ΒΑ­ΡΩΝ, Ε­ΧΕΙ ΣΤΗΝ ΠΛΑ­ΤΗ ΤΟΥ Ε­ΝΑ ΒΑ­ΡΥ ΕΜ­ΦΡΑΓ­ΜΑ ΚΙ Ε­ΝΑ ΒΑ­ΡΥ ΕΓ­ΚΕ­ΦΑ­ΛΙ­ΚΟ, ΑΛ­ΛΑ ΣΥ­ΝΕ­ΧΙ­ΖΕΙ Α­ΠΤΟ­Η­ΤΟΣ (;) ΜΕ ΤΗΝ ΕΥ­ΧΗ: «ΝΑ ΜΑΣ Ε­ΧΕΙ Ο ΘΕ­ΟΣ ΓΕ­ΡΟΥΣ ΝΑ ΜΠΟ­ΡΟΥ­ΜΕ Ν’ ΑΡ­ΡΩ­ΣΤΗ­ΣΟΥ­ΜΕ, ΔΙ­Ο­ΤΙ Η ΑΡ­ΡΩ­ΣΤΙΑ ΣΤΟ ΚΑ­ΠΑ­ΚΙ ΔΕ ΛΕ­ΕΙ, ΕΙ­ΝΑΙ ΤΟΥ­ΜΑ­ΤΣΙ­ΛΑ....».

ΕΙ­ΚΟ­ΝΑ: Α­ΠΟ ΤΗΝ ΕΙ­ΚΟ­ΝΟ­ΓΡΑ­ΦΗ­ΣΗ ΤΗΣ ΠΗ­ΓΗΣ.

https://bonsaistoriesflashfiction.wordpress.com/