Κατερίνα…» της Ανθής Θεοχάρη –
Μετάφραση από την ελληνική γλώσσα
Δημήτρης Σούκουλης
|
|
Σήμερα γνώρισα την Κατερίνα.
Μένει στο πεζοδρόμιο.
Κάνει μπάνιο με ελαιόλαδο
Χτενίζει τα μαλλιά της, αλλάζει ρούχα και πιάνει τις μπογιές της.
Κόκκινο έχει πολύ απόψε το θέμα της.
Ένας τουρίστας την φωτογραφίζει, η Κατερίνα του ζητάει λεφτά για φαγητό αλλά δεν καταλάβαινει την γλώσσα και συνεχίζει τον δρόμο του ανεβάζοντας στα σοσιαλ την Κατερίνα με κάδρο το σπίτι της το πεζοδρόμιο.
Μια γλάστρα χυμένη στο σπίτι της Κατερίνας και μια κοπέλα την κλέβει αυθόρμητα, σύντομα καταλαβαίνει ότι ανήκει στην Κατερίνα και την επιστρέφει. Όμως η Κατερίνα της την κάνει δώρο.
Θα πήγαινα σε μια έκθεση ζωγραφικής σήμερα αλλά αποφεύγω τα εγκαίνια, κάνουν θόρυβο οι άνθρωποι που μαζεύονται και ξεχνάω γιατί πήγα.
Στο πεζοδρόμιο, στο σπίτι της Κατερίνας δεν υπάρχει ψυχή, έχει τόση ησυχία εδώ που ακούω όλες τις φωνές των έργων της, με καλούν κοντά τους και με πνίγουν στο λαιμό.
Η Κατερίνα συνεχίζει το κόκκινο χρώμα.
Εγώ αποφεύγω τα μπαράκια που μυρίζουν αλκοόλ και στέκομαι πλάι σε ένα πληγωμένο Περιστέρι.
Σύντομο Βιογραφικό Σημείωμα (σε πρώτο πρόσωπο): Μεγαλωμένη ως την εφηβεία στην εξοχή, σε ένα μικρό χωριό της Ευρυτανίας, ονόματι Βίνιανη. Από τότε και ως σήμερα ζω στην Κυψέλη στην Αθήνα. Τελείωσα το Ενιαίο λύκειο και έπειτα εργάστηκα σε διάφορες δουλειές του ποδαριού. Κάποια στιγμή φοίτησα σε ιδιωτικό ΙΕΚ πάνω στην ειδικότητα “τεχνικός διακόσμησης”. Απέκτησα μια κόρη και στην πορεία της πολυετούς ανεργίας ασχολήθηκα με την μαγειρική και την ζαχαροπλαστική. Βιοπορίζομαι στο χώρο αρτοποιείας και εστίασης. Η ποίηση εμφανίστηκε στην έκτη δημοτικού όπου το πρώτο ποίημα μου το έγραψα σε ένα διάλειμμα πάνω στο θρανίο. Από τότε έγραφα διάφορα τα οποία έχουν χαθεί στις πολλές μετακομίσεις που κάναμε με την οικογένειά μου.
Stamattina ho conosciuto Caterina.
Vive sul marciapiede.
Fa il bagno con olio d’oliva.
Pettina i suoi capelli, cambia vestiti e prende in mano i suoi colori.
Il tema di stasera è tanto di rosso.
Un turista la fotografa; Caterina gli chiede dei soldi per mangiare ma non capisce la lingua e continua la sua strada caricando sui social Caterina incorniciata nella sua casa, il marciapiede.
Nella casa di Caterina una pianta versata; una ragazza la ruba senza pensarci; presto se ne accorge che appartiene a lei e gliela restituisce; Caterina, tuttavia, gliela offre.
Sarei andata in una mostra di pittura stasera ma evito l’inaugurazione; fa rumore la gente quando si raccoglie e io dimentico per quale motivo mi sono trovata lì.
Sul marciapiede, a casa di Caterina, non vi è anima; qui vi è tanto silenzio che riesco a sentire le voci delle sue opere; esse mi chiamano vicino e mi sento soffocare alla gola.
Caterina continua col colore rosso.
Io evito i bar che odorano di alcool e sto accanto a una Colomba* ferita.
N.d.T.: doppio senso della parola; la poetessa intende il sobborgo popolare e di degrado di Atene Peristeri (Περιστέρι).
Breve nota biografica: Anthi Theochari (Ανθή Θεοχάρη), nata in un piccolo paese di una zona montagnosa della Grecia continentale, vive e lavora a Kypseli, un sobborgo di degrado nel cuore di Atene; la prima poesia risale durante l’infanzia, l’ultima classe delle elementari, ma a causa di continui trasferimenti seguendo la sua famiglia, la maggior parte dei prematuti componimenti si è persa tra l’uno e l’altro spostamento. Conduce vita da precaria. Prossimamente prenderà la via della stampa la sua prima raccolta poetica.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου